The GazettE - Tokyo Shinjuu

Osoba, którą kocham jest dla mnie teraz wszystkim.
Dzięki twojemu istnieniu mogę żyć jak chcę.
[Mamo, Tato, zdecydowałem się zamieszkać z tą osobą w Tokyo.
Wiem, że to pochopna decyzja.
Ale nie jestem już dzieckiem.
Mogę decydować za siebie sam.
Przepraszam. Wybaczcie mi mą samolubność…]

Tego dnia, kiedy otrzymałem od Ciebie,
bilet do Tokyo
I wyznanie.
W mojej przyszłości i marzeniach,
„Kiedy opuścimy to miasto, zamieszkasz ze mną w Tokyo”?

Nawet jeśli nieco się wahałem, byłem przeszczęśliwy.
Nie było nawet odrobinę niepewności czy niepokoju,
Ponieważ osoba, którą kochałam, poprosiła mnie o bycie razem.
Nawet jeśli wydarzą się trudne lub przygnębiające sytuacje.
Odrzuciłem swoją rodzinę, od której byłam zależny wraz z
Moimi nierozsądnymi przypuszczeniami i zwlekaniem.
Jako zapłatę za nowe wspólne życie i marzenia dzielone z Tobą.
Pustka nas wypełnia, pomimo tego, że jesteśmy tu razem.
Cały czas, kiedy czekałem na Twój powrót, był przepełniony radością.
Gotowałem posiłki, które uwielbiałeś, wkładając w nie całe me serce.
Chcę zobaczyć Twój radosny wyraz twarzy tak szybko jak to możliwe.
Tak bardzo tęsknię za tym widokiem…

[Dojrzałem do tego, by żyć w Tokyo.
Ta osoba ciężko pracuje codziennie do późnej nocy.
Ostatnio mam wrażenie, że to z tego powodu nie ma już tak wiele energii.
Nawet, gdy go o to pytam, on posyła mi zmęczony uśmiech.
Nie odpowiada mi. Jestem bezsilny przez te zmartwienia.
-
Wróciłem]

Twój głos jest taki delikatny.
Zawsze będziemy się wzajemnie wspierać w trudnych chwilach.
Nieważne o jaki rodzaj smutku będzie chodzić,
Będzie w porządku dopóki będziemy razem.
To nie tak, że nasza miłość umarła, to tylko nasze uczucia się zmieniły.
Pierwszy raz, gdy płakałeś,
była noc, kiedy byłeś rozdarty.
W jaki sposób mój głos może dotrzeć do ciebie? Proszę, powiedz mi, jak…
Rodzina, którą porzuciłem w imię naszych marzeń.
W obliczu tego, płakałem regularnie.
Pustka nas dotknęła.
Trzymając się za ręce,
patrzyliśmy na posezonowe fajerwerki.
Kiedyś reguła zostanie złamana, a nasz żal zniknie.
Zamykając oczy, znajdziemy się w arktycznie zimnym oceanie… Razem.

Złączyliśmy nasze dłonie…

[Spędziłem z tobą trzynaście miesięcy.
Wiele się wydarzyło, czyż nie?
Wiem to dobrze, bo byliśmy razem.
Zbyt bardzo byłeś przemęczony pracą, prawda?]
… Ty i ja staliśmy się niczym…

[Już w porządku, ponieważ zawsze będziemy razem.
Przepraszam, Tato, Mamo.
Nie mogę żyć bez tej osoby.
Przepraszam, że musieliście się martwić.
Przepraszam. Wybaczcie…]