The Marians - Zawieszeni w czasie i przestrzeni

Jestem milionem, jestem milionem różnych bzdur
Kawałkiem czegoś, co pochłania tylko kurz
Nie chcę się wstydzić, za ten pierdolony świat
Nie chce już czekać na to co nam może dać
Jestem milionem, cudownych wspomnień, przykrych słów
Pustką w przestrzeni, czekającą wciąż na cud
Gdy nie wychodzi, to w kłębek nerwów zwijam się
Odwracam głowę, tak jakby, nie ma, nie ma mnie.

Zawieszeni w czasie i przestrzeni
Szczęściem pijani, tęsknotę wdychamy

Chciałbym Cię kochać, chciałbym Cię kochać, że aż strach
Pomyśleć o tym, co jeszcze mogło by się stać
Gdyby nie wyszło to w ustach tracę życia smak
Stoję tak blisko, że bliżej już nie mogę stać
Muszę mieć siłę, musze mieć siłę żeby biec
Prosto przed siebie, kiedy inni patrzą wstecz
Na orbicie nasze planety zderzyć chcę
Taki mam sposób, żeby z chaosu wyrwać się.