Wystarczy się zalogować, aby wyłączyć wszystkie reklamy. Zapraszamy do naszej społeczności!
Zaloguj się
i wykorzystaj wszystkie możliwości serwisu!Inne teksty piosenek
The Protomen
The Protomen - The Stand (Man Or Machine)
The Stand (Man Or Machine)
Tekst dodał(a): 123bridgette
Edytuj tekst
Tłumaczenie dodał(a): 123bridgette
Edytuj tłumaczenie
Teledysk dodał(a): Scorpos
Edytuj teledysk
Tekst piosenki:
Didaskalia:
Megaman dropped to his knees and lowered his weapon. Dr. Light stepped quietly out of the crowd.
Dr Light:
You're trying to understand. I told you your brother had been killed.
Yet, here he stands in the very shadow of the man you came here to destroy.
You came here to avenge his death. You came here to save mankind. You see now, you cannot do both.
Didaskalia:
Megaman's eyes raised to meet his brother's. Protoman met his stare, held it for only a second and turned his attention to the bloodthirsty crowd.
Protoman:
Tell me now. Is there a man among you here?
Is there no one who will stand up and try to fight?
Tell me Man, is there not one in all your ranks? Is there not one who values courage over life?
Didaskalia:
Protoman turns his attention back to his brother.
Protoman:
They looked to me once. Now they turn to you. Do you understand now?
Do you see that the truth is they don't want to change this?
They don't want a hero. They just want a martyr, a statue to raise.
I've given everything I can. There are no heroes left in man.
So it begins!
No matter which one of us lives, the ground we're standing on will crack and blow away.
And you will fight. But when you fight, you'll fight alone. And in the end you'll see there was no other way.
I've been here before. I've stood where you stand.
They called me their hero, The Hero of Man. But why should we save them
when they stand for nothing? If they deserve life, LET THEM STAND FOR THEMSELVES.
We've given everything we can. There are no heroes left in man.
They'll watch you die to save their lives. They will not stand here by your side.
Didaskalia:
Suddenly Protoman stops. His eyes fall on his father. His face changes almost imperceptibly. Nothing changes but his eyes. Then, as quickly as he'd stopped, Protoman leaps off of the shattered robots and lands in the midst of the remaining army. Throwing his bare hand into the side of one robot, Protoman sends him flying into the ranks. Three, four robots fall under Protoman's powerful blow. He destroys his own legions as he makes his way to the front of the line. He stands alone in front of Megaman.
Protoman:
We've given everything we can. There are no heroes left in man. So let them watch as we decide the very fate of all mankind!
Didaskalia:
The air is thick with smoke. Protoman makes no move, but stands, still at some distance, at the ready. Megaman, still fighting to fully grasp the truth of the situation, raises from his knees. His weapon raised hesitantly, Megaman locks eyes with his brother but breaks free seconds later. His eyes dart over the crowd searching for Light. His father's eyes are on the ground.
Dr. Light can watch no more. The crowd watches with fiery intensity.
Megaman's eyes fix once again on Protoman. His weapon drops to his side.
Megaman dropped to his knees and lowered his weapon. Dr. Light stepped quietly out of the crowd.
Dr Light:
You're trying to understand. I told you your brother had been killed.
Yet, here he stands in the very shadow of the man you came here to destroy.
You came here to avenge his death. You came here to save mankind. You see now, you cannot do both.
Didaskalia:
Megaman's eyes raised to meet his brother's. Protoman met his stare, held it for only a second and turned his attention to the bloodthirsty crowd.
Protoman:
Tell me now. Is there a man among you here?
Is there no one who will stand up and try to fight?
Tell me Man, is there not one in all your ranks? Is there not one who values courage over life?
Didaskalia:
Protoman turns his attention back to his brother.
Protoman:
They looked to me once. Now they turn to you. Do you understand now?
Do you see that the truth is they don't want to change this?
They don't want a hero. They just want a martyr, a statue to raise.
I've given everything I can. There are no heroes left in man.
So it begins!
No matter which one of us lives, the ground we're standing on will crack and blow away.
And you will fight. But when you fight, you'll fight alone. And in the end you'll see there was no other way.
I've been here before. I've stood where you stand.
They called me their hero, The Hero of Man. But why should we save them
when they stand for nothing? If they deserve life, LET THEM STAND FOR THEMSELVES.
We've given everything we can. There are no heroes left in man.
They'll watch you die to save their lives. They will not stand here by your side.
Didaskalia:
Suddenly Protoman stops. His eyes fall on his father. His face changes almost imperceptibly. Nothing changes but his eyes. Then, as quickly as he'd stopped, Protoman leaps off of the shattered robots and lands in the midst of the remaining army. Throwing his bare hand into the side of one robot, Protoman sends him flying into the ranks. Three, four robots fall under Protoman's powerful blow. He destroys his own legions as he makes his way to the front of the line. He stands alone in front of Megaman.
Protoman:
We've given everything we can. There are no heroes left in man. So let them watch as we decide the very fate of all mankind!
Didaskalia:
The air is thick with smoke. Protoman makes no move, but stands, still at some distance, at the ready. Megaman, still fighting to fully grasp the truth of the situation, raises from his knees. His weapon raised hesitantly, Megaman locks eyes with his brother but breaks free seconds later. His eyes dart over the crowd searching for Light. His father's eyes are on the ground.
Dr. Light can watch no more. The crowd watches with fiery intensity.
Megaman's eyes fix once again on Protoman. His weapon drops to his side.
Dodaj adnotację do tego tekstu » Historia edycji tekstu
Tłumaczenie :
Pokaż tłumaczenieDidaskalia:
Megaman padł na swe kolana i opuścił broń. Dr. Light cicho wystąpił z tłumu.
Dr. Light:
Próbujesz zrozumieć. Powiedziałem ci, że twój brat został zabity.
Jednak stoi tutaj, w cieniu mężczyzny, którego chcesz zniszczyć.
Przybyłeś tutaj, aby pomścić jego śmierć. Przyszedłeś tutaj, aby uratować ludzkość. Jak sam widzisz, nie możesz zrobić
obu tych rzeczy.
Didaskalia:
Megaman podniósł wzrok, aby spojrzeć w oczy swego brata. Protoman napotkał jego spojrzenie, podtrzymał kontakt wzrokowy przez sekundę, a następnie zwrócił oczy w stronę żądnego krwi tłumu.
Protoman:
Powiedzcie mi teraz. Czy jest między wami mężczyzna. Czy jest choć jeden, który wstanie z kolan i spróbuje walczyć?
Powiedzcie mi ludzie, czy nie ma takiego chociaż jednego w waszych szeregach? Czy nie ma choć jednego kto ceni swój honor bardziej od życia?
Didaskalia:
Protoman znów zwraca uwagę na brata.
Protoman:
Patrzyli tak na mnie kiedyś. Teraz patrzą tak na ciebie. Czy teraz rozumiesz?
Czy widzisz, że prawda jest taka, że nie chcą tego zmienić?
Nie chcą bohatera. Oni chcą męczennika, kogoś komu mogliby postawić pomnik.
Dałem z siebie wszystko co mogłem. Wśród ludzi nie ma już bohaterów.
A więc zacznijmy!
Nie ma znaczenia, który z nas przeżyje, ziemia na której stoimy pęknie i uleci z wiatrem.
A ty będziesz walczył. Ale kiedy będziesz walczył, będziesz walczył samotnie. I u kresu zobaczysz, że nie było innej drogi.
Byłem tu przed tobą. Stałem tam gdzie ty. Nazywali mnie swoim bohaterem, Wybawicielem Ludzkości. Ale dlaczego mielibyśmy ich ratować, jeśli pozostają bierni? Jeśli zasługują na życie, POZWÓLMY IM SAMYM O NIE WALCZYĆ.
Daliśmy z siebie wszystko co mogliśmy. Wśród ludzi nie ma już bohaterów.
Będą patrzyli jak za nich umierasz. Nigdy nie staną u twego boku.
Didaskalia:
Nagle Protomen zamiera w bezruchu. Jego oczy spoczęły na jego ojcu. Jego twarz zmienia się prawie niezauważalnie. Metamorfoza dotyka tylko oczu. Potem, równie nagle jak zamarł w bezruchu, Protomen przeskakuje wraki robotów i ląduje w środku pozostałej armii. Wyrzucając swą pustą dłoń w stronę jednego z robotów Protomen posyła go w powietrze, w stronę szeregów swej armii. Trzy, cztery roboty padły pod jego potężnym ciosem. Niszczy własne oddziały, torując sobie drogę naprzód. W końcu staje samotnie przed Megamanem.
Protoman:
Daliśmy z siebie wszystko co mogliśmy. Wśród ludzi nie ma już bohaterów. A więc pozwólmy im obserwować gdy będziemy decydowali o dalszym losie całej ludzkości!
Didaskalia:
Powietrze jest gęste od dymu. Protoman nie czyni żadnego ruchu, ale stoi sztywno, zachowując pewien dystans, gotowy do walki. Megaman, wciąż usiłując w pełni zrozumieć sytuację, podnosi się z kolan. Jego broń podnosi się z oporem. Megaman krzyżuje spojrzenia ze swym bratem, ale opuszcza wzrok po paru sekundach. Kieruje oczy w stronę tłumu, szukająca dr. Light. Wzrok jego ojca jest wbity w ziemię.
Dr. Light nie jest w stanie tego dłużej obserwować. Tłum wpatruje się z ognistą ciekawością.
Megaman ponownie kieruje oczy w stronę Protomana. Jego broń opada do jego boku.
Megaman padł na swe kolana i opuścił broń. Dr. Light cicho wystąpił z tłumu.
Dr. Light:
Próbujesz zrozumieć. Powiedziałem ci, że twój brat został zabity.
Jednak stoi tutaj, w cieniu mężczyzny, którego chcesz zniszczyć.
Przybyłeś tutaj, aby pomścić jego śmierć. Przyszedłeś tutaj, aby uratować ludzkość. Jak sam widzisz, nie możesz zrobić
obu tych rzeczy.
Didaskalia:
Megaman podniósł wzrok, aby spojrzeć w oczy swego brata. Protoman napotkał jego spojrzenie, podtrzymał kontakt wzrokowy przez sekundę, a następnie zwrócił oczy w stronę żądnego krwi tłumu.
Protoman:
Powiedzcie mi teraz. Czy jest między wami mężczyzna. Czy jest choć jeden, który wstanie z kolan i spróbuje walczyć?
Powiedzcie mi ludzie, czy nie ma takiego chociaż jednego w waszych szeregach? Czy nie ma choć jednego kto ceni swój honor bardziej od życia?
Didaskalia:
Protoman znów zwraca uwagę na brata.
Protoman:
Patrzyli tak na mnie kiedyś. Teraz patrzą tak na ciebie. Czy teraz rozumiesz?
Czy widzisz, że prawda jest taka, że nie chcą tego zmienić?
Nie chcą bohatera. Oni chcą męczennika, kogoś komu mogliby postawić pomnik.
Dałem z siebie wszystko co mogłem. Wśród ludzi nie ma już bohaterów.
A więc zacznijmy!
Nie ma znaczenia, który z nas przeżyje, ziemia na której stoimy pęknie i uleci z wiatrem.
A ty będziesz walczył. Ale kiedy będziesz walczył, będziesz walczył samotnie. I u kresu zobaczysz, że nie było innej drogi.
Byłem tu przed tobą. Stałem tam gdzie ty. Nazywali mnie swoim bohaterem, Wybawicielem Ludzkości. Ale dlaczego mielibyśmy ich ratować, jeśli pozostają bierni? Jeśli zasługują na życie, POZWÓLMY IM SAMYM O NIE WALCZYĆ.
Daliśmy z siebie wszystko co mogliśmy. Wśród ludzi nie ma już bohaterów.
Będą patrzyli jak za nich umierasz. Nigdy nie staną u twego boku.
Didaskalia:
Nagle Protomen zamiera w bezruchu. Jego oczy spoczęły na jego ojcu. Jego twarz zmienia się prawie niezauważalnie. Metamorfoza dotyka tylko oczu. Potem, równie nagle jak zamarł w bezruchu, Protomen przeskakuje wraki robotów i ląduje w środku pozostałej armii. Wyrzucając swą pustą dłoń w stronę jednego z robotów Protomen posyła go w powietrze, w stronę szeregów swej armii. Trzy, cztery roboty padły pod jego potężnym ciosem. Niszczy własne oddziały, torując sobie drogę naprzód. W końcu staje samotnie przed Megamanem.
Protoman:
Daliśmy z siebie wszystko co mogliśmy. Wśród ludzi nie ma już bohaterów. A więc pozwólmy im obserwować gdy będziemy decydowali o dalszym losie całej ludzkości!
Didaskalia:
Powietrze jest gęste od dymu. Protoman nie czyni żadnego ruchu, ale stoi sztywno, zachowując pewien dystans, gotowy do walki. Megaman, wciąż usiłując w pełni zrozumieć sytuację, podnosi się z kolan. Jego broń podnosi się z oporem. Megaman krzyżuje spojrzenia ze swym bratem, ale opuszcza wzrok po paru sekundach. Kieruje oczy w stronę tłumu, szukająca dr. Light. Wzrok jego ojca jest wbity w ziemię.
Dr. Light nie jest w stanie tego dłużej obserwować. Tłum wpatruje się z ognistą ciekawością.
Megaman ponownie kieruje oczy w stronę Protomana. Jego broń opada do jego boku.
Historia edycji tłumaczenia
| Płyty: |
The Protomen Edytuj metrykę |
|---|
Komentarze (0):