Trompka Pompka - Poczochrani

Kiedyś na to wpadł, że zjebany jest ten świat
I że warto by z tym zrobić coś!
Ale jak tu można zmienić, co zepsute od korzeni
Weź to rusz, a będziesz kurwa gość!
Lecz on nie wnikał w szczegóły
On to olewał z góry
On po prostu swoim życiem żył
Wtedy, gdy nie jest ci łatwo
Kiedy nic nie idzie gładko
Spojrzyj w jego roześmiany ryj!

A włosy miał poczochrane jakby przed momentem
Piorun jebnął mu prosto w głowę
A rzeczy miał potargane jakby przed momentem napadło go stado psów

Ona była nie do wiary, nie uwierzysz chyba, stary
Ona niczym nie martwiła się!
Konwenanse i zasady przy niej nie dawały rady
Ona z nich po prostu śmiała się!
Choć to nie jest wcale łatwe jednak chyba tego warte
W zgodzie z sobą swoje życie żyć!
Wtedy gdy nie jest ci lekko, gdy już nie wyrabiasz z deko
Zobacz jak uroczo szczerzy kły

A włosy miała poczochrane jak by właśnie
Piorun jebnął jej prosto w głowę
A rzeczy miała potargane jakby właśnie napadło ją stado psów

Ona i jej chłopak z poczochranymi włosami
Zwyciężają wciąż w tej walce z wiatrakami
Bo sens tego buntu taki chyba jest przecież
Aby być sobą w tym kurewskim świecie
I jeśli myślisz ze się każdy musi sprzedać
Że niemożliwe jest dupy nie dać
Spojrzyj jak się ona śmieje jak on zęby szczerzy
Oni są dowodem, że można zwyciężyć...

Na nic zda się system cały, gdy masz w sercu ideały
Jeśli wiesz naprawdę czego chcesz
To możliwe uwierz mi, wbrew wszystkiemu naprzód iść
I jak oni nie przejmować się
Choć to nie jest wcale takie łatwe jednak chyba tego warte
W zgodzie z sobą swoje życie żyć
Wtedy gdy nie jest ci lekko gdy już nie wyrabiasz z deko
Spojrzyj jak uroczo szczerzą kły!