Turbo - Do domu

Obudziłem się jak nigdy o świcie
I dostrzegłem że spoza chmur słońca promienie
W nowym świetle dziś ukazują życie
W sposób inny niż wcześniej wciskając się w cienie

Choć jeszcze niedawno kark przygięty
Niczym gałęzie pod ciężarem minionej ulewy
I chmury nie chciały dopuścić słońca
By liści osuszyło z łez burzowych nadmiaru

Nagle wszystko jak za sprawą zaklęcia
Zgrabnie zgrało się niczym szkła w kalejdoskopie
Że tak może być nie miałem pojęcia
Myślałem że ja tam się nigdy nie dokopię

Choć jeszcze niedawno na skraju
Przepaści złowrogiej wzrok utkwiony w nicość
I ręce zwieszone w bezsilnym proteście
Co krzyczeć by chciał lecz w zdławionym gardle ugrzązł

Czasem nachodzą mnie myśli
Jak mogłeś tyle chwil cennych
Rozpaczy za darmo oddać
Skazy tej już nie wyczyścisz
To zrozumiałem
Jedynie zaakceptować możesz ją

Muszę już iść ciężki ten całun
Zrzucić i iść do domu
Requiem niech tam cichnie w oddali
Muszę już iść do domu