Underoath - My Deteriorating Incline

Moja Pochyła Upadku

Gdzie jestem?
Proszę, niech ktoś włączy światło,
Nie mam się świetnie, wcale nie jest w porządku.
Jak mam znaleźć wyjście z tej ciasnej celi, którą zwą życiem?

Tutaj na dole wypruwam sobie żyły
I przywiązuję je do krzesła.
To cały czas trwa i trwa i się nie kończy.
Zniszczony emocjonalnie, przekrzywiony,
Biegnę w stronę drzwi.
To cały czas trwa i trwa i się nie kończy.

Trzymam się [x3]
Mojego własnego zniweczenia.
Daję ciała, daję ciała.
Obserwuj jak się toczę w dół, jestem na pokaz.
Ten cykl ludzkiego rozkładu.

Czuję, jak czai się po kątach.
Widzę, jak wspina się po mojej ręce.

Jestem kotwicą, [x4]
Uwiązaną do mojej egzystencji.

Zawieram pokój z pasożytami pośród których żyję.
Sparaliżowany, obserwuję jak się kolonizują,
Kiedy ja siedzę tutaj i po prostu się rozsypuję.

Żebracy i ludzie, którzy wiedzą czego chcą
- oni są wszyscy tacy sami.
Reakcja domyślna się nigdy nie zmieni.
Tak więc dostrzegam przelotnie swoje własne odbicie
Na łusce szkła pozostawionego na podłodze.

Żebracy i ludzie, którzy wiedzą czego chcą
- oni są wszyscy tacy sami.
Reakcja domyślna się nigdy nie zmieni.

Czas, by zacząć od nowa,
Połączyć z powrotem co zostało z mojego ciała.
Czas by zacząć od nowa
Weź mnie stąd i odejdź.

Wyrwij kotwicę, [x4]
Wyjdź prosto przez drzwi.

Zmienię się na lepsze,
Już dużo gorzej być nie może.
Przełknę dumę i wtedy
Zaakceptuję porażkę. [x3]