Unravel - Tokyo Ghoul - Opening 1

Powiedz, powiedz mi proszę jak to jest.
Co za potwór siedzi we mnie?
Czuje się rozbity, rozbity tak, sam pośród tego zepsutego świata
Śmiejesz się, ślepy na to wszystko.

Jestem załamany tak, że brak mi tchu.
I nie mogę wyjaśnić, tego co dłużej nie może być niewyjaśnione, nawet prawda

Zamarłem

Jestem przeklęty, palę się, poskradałem rozum

Znalazłaś mnie takiego bezradnego, w tym zwariowanym, ponurym świecie
Staję się przezroczysty i niezauważalny
Będąc zepsuty, wstrzymuję oddech
Nie patrz się tak na mnie.

Nie chcę Cię skrzywdzić, w środku świata, który pochodzi z wyobraźni.
Więc, proszę, nie zapomnij o mnie

Niepowstrzymana samotność rozprzestrzenia się wokół mnie
Pamiętam ten czas, kiedy śmiałem się niewinnie, przychodzi mi to do głowy

Nie mogę się ruszyć, nie mogę się ruszyć, nie mogę się ruszyć, nie mogę się ruszyć, nie mogę się ruszyć, nie mogę się ruszyć

Odkrywając świat

Zmieniłem się, nie mogę wrócić do tej drogi, którą wybrałem
Jako jeden sznurek zawiązujący się na drugim, oboje zginiemy z dala od siebie

Jestem przeklęty, palę się, poskradałem rozum

Nie mogę pozwolić, by coś Ci się stało
W tym zwariowanym, poskręcanym świecie
Powoli staję się przezroczysty i niezauważalny
Proszę, nie patrz tak na mnie.

W pułapce samotności, przyszłość sama się nie rozwikła
Nie zapomnij o mnie

Proszę, nie zapomnij o mnie, nie zapomnij, nie zapomnij, nie zapomnij
W raju, w którym jest tak wiele rzeczy których nie można zmienić

Proszę, zapamiętaj mnie

Powiedz, powiedz mi
Co za potwór siedzi we mnie?