Uran - Świat mnie nie chce

Kiedyś było tu inaczej
Kiedyś więcej było wiosny
Wśród konwalii i chrabąszczy
Maj był jasny i radosny
W coś wierzyłem, czegoś chciałem
Miałem w świecie swoje miejsce
Wszystko dawno się rozwiało
Dzisiaj wiem, że świat mnie nie chce

Zniszczony przez życie
Zniszczony przez siebie
Gdy patrzę w me lustro
To wciąż widzę Ciebie
Zniszczony przez życie
Zniszczony przez siebie
Wciąż tkwię tu w tym piekle
A mógłbym być w niebie

Dzisiaj wiosną kwitną targi
I parkingi pod bankami
Ludzki beton oblepiony
Wiosennymi promocjami
Wyniszczone wichrem chamstwa
I głupoty kwaśnym deszczem
Martwe kwiaty pod mym oknem
Mówią mi, że świat mnie nie chce


Zniszczony przez życie
Zniszczony przez siebie
Gdy patrzę w me lustro
To wciąż widzę Ciebie
Zniszczony przez życie
Zniszczony przez siebie
Wciąż tkwię tu w tym piekle
A mógłbym być w niebie

Polityka ma mi za złe
Telewizja szydzi ze mnie
Myśli Boga również o mnie
Nie są całkiem zbyt przyjemne
Tylko splunąć i się śmiać
Że mnie nie chce taki świat
I wzajemnie, i wzajemnie
Chuj mu w dupę za pan brat

Zniszczony przez życie
Zniszczony przez siebie
Gdy patrzę w me lustro
To wciąż widzę Ciebie
Zniszczony przez życie
Zniszczony przez siebie
Wciąż tkwię tu w tym piekle
A mógłbym być w niebie

Zniszczony przez życie
Zniszczony przez siebie
Gdy patrzę w me lustro
To wciąż widzę Ciebie
Zniszczony przez życie
Zniszczony przez siebie
Wciąż tkwię tu w tym piekle
A mógłbym być w niebie