Vecordia - Od pokoleń

Od pokoleń mówiono,
"Męstwo na wagę złota",
Gdy umierano na wojnach,
Za narodu honor.

Gdy w rękach miecze srebrzyste,
I waleczne rwały się serca,
Do walki za swoją ojczyznę,
Za pokój i wolność za wolność jej,
Za dumę, uznanie, za miłość, za wiarę,
Za sławę, co nadała chwałę.

Od pokoleń walczono za prawdę, za honor,
I za ojczyzny błonia zielone,
Za powietrze już nie skażone,
Dławiąc się kurzem w pogoni za wrogiem.

A krew się lała,
Jak wino czerwone,
Złocąc koryta,
Srebrzystej zbroi.
Rzeka boleści,
Na hełm wpłynęła,
Oczy zalała,
I obraz wchłonęła.

Od pokoleń walczono za prawdę, za honor,
I za ojczyzny błonia zielone,
Za powietrze już nie skażone,
Dławiąc się kurzem w pogoni za wrogiem.

A, gdy smak wygranej,
Znów dane było im poczuć,
Sprawiedliwości stało się zadość,
Duch pokonany.

Od pokoleń mówiono,
"Męstwo na wagę złota",
Gdy umierano na wojnach,
Za narodu honor.

Gdy w rękach miecze srebrzyste,
I waleczne rwały się serca,
Do walki za swoją ojczyznę,
Za pokój i wolność za wolność jej,
Za dumę, uznanie, za miłość, za wiarę,
Za sławę, co nadała chwałę.

Od pokoleń walczono za prawdę, za honor,
I za ojczyzny błonia zielone,
Za powietrze już nie skażone,
Dławiąc się kurzem w pogoni za wrogiem.

Nie gubiąc nadziei.