Wij - Lucyferyna

Nie wiń światła, że nie pali się
dość mocno by mnie zwabić
Nie wiń cienia, że nie koi
nie przykryje tęsknot moich
ja nie z światła, ja nie z cienia
a z gęstych wirów nieistnienia
Nie wiń za to innych ludzi
człowiek tego nie ostudzi

Do gwiazd, daj mi odejść
nie jestem stąd
Do gwiazd, daj mi odejść
to nie mój dom

Ponad taflą czarnej wody
sianej widmem księżycowym
zimnym blaskiem tli się twarz
Pomylonej nimfy skronie omiatając
żuraw tonie by wynurzyć
włosy jej skłębione

Z tej mgławicy nie ujdziemy
gdy opadnie nas
zsunie się woal przestrzeni
wrócę tam

Dźwignij z powidoków głowę
nimfo zapatrzona w koniec
do gwiazd całkiem pomyliłaś drogę

Z tej mgławicy nie ujdziemy
gdy opadnie nas
zsunie się woal przestrzeni
wrócę tam
W noc bez dnia
Poza zwodniczy żar
świetliczych gniazd

Do gwiazd, daj mi odejść
nie jestem stąd
Do gwiazd, daj mi odejść
to nie mój dom