Wrathu - Universe

Na początku nie było niczego
Ale wtedy daje się zaobserwować mała zmiana
Zdajesz sobie sprawę, że materia się rozszerza
Pojawia się jak neurony w mózgu

Czas zaczyna płynąć nieubłaganie
Pojawiają się pierwsze gwiazdy, czarne dziury, galaktyki

Tempo ekspansji ulega przyspieszeniu
Temperatura stopniowo się obniża
Jeszcze tylko kilka chwil przed wypełnieniem jego przeznaczenia
Musi powstać bardzo szczególne miejsce
Teraz

Słońce wreszcie się narodziło
By dawać ciepło kilku planetom dookoła
A pewna szczególna została zaprzysiężona
Do zrodzenia życia
Wszystko pozostałe to tylko tło

Z początku proste, ale szybko zyskujące nowe cechy
Tak różne w ich sposobach na przetrwanie
Rozwijające zdolności istotne w ich własnym miejscu
Niezależne i zdolne do sprawienia, by system kwitł

Ale wtedy przyszedł człowiek

Ale wtedy przyszedł człowiek
Z potrzebami, które natura musi zaspokoić
Jest ich zbyt wielu
Zbyt wielu z pragnieniem zabijania

Nie zważając na cenę
Są tak próżni, tak kapryśni
Ale to nie natury człowiek nienawidzi najbardziej
Nienawidzi innych ludzi

Niezdolni do pojęcia, czym naprawdę są
Tylko prochem, tylko pyłem
Ale tak chętni do walki
Robią, co muszą

Wszystko, co przynoszą
Niezgoda, krzywda
Każda pojedyncza rzecz
Niewolnictwo, broń palna
Cywilizacja
Ekspansjonizm
Industrializacja
Konsumpcjonizm
Wojny
Zbrodnie
To nie ustanie
Nie za naszego życia, nie

Ale ich historia
Jest bardzo krótka
To ledwie zadrapanie
Na linii czasu wszechświata

Wszystko się rozpada
Wszystko się oddala
Wszystko się rozpada
Wszystko się oddala
Wszystko się rozpada
Wszystko się oddala
Wszystko się rozpada
Wszystko się oddala
Wszystko się rozpada
Wszystko się oddala
Wszystko się rozpada
Wszystko się oddala

Dlaczego jest tu tak zimno?
Czy to się skończy?
Czy będzie dalej trwać?

Słońce umiera
Tak jak wszystkie inne gwiazdy
(Proszę, nie umieraj)
Jest tak zimno
Jest tak ciemno

Nie ma światła, już nie
Wszystko umiera
Jest tak jak wcześniej
Jakby niczego tu nie było