YFEL1710 - 1710

Warmio moja
łzami się oblewaj
i boga, boga się wyrzekaj
wspominaj, jak śmierć pozbawiła życia prawie każdego
a było to roku tysiąc siedemset dziesiątego

w puste pola
w puste lasy
w puste miasta
w puste wsie
w pustych oczach
puste noce
wszędzie trupy
puste dnie

i bogatych
i ubogich
do jednego dołu
wszystkich
do jednego dołu
z pustych lasów
z pustych pól
z pustych nocy
z pustych dni
wszystkich was
wszystkich ich
wszystkich

w puste pola
w puste lasy
w puste noce
w puste dnie
wszystkich
do jednego dołu
wszystkich
do jednego dołu

i znów mór zapanuje
ze świata zabierze was
wszystkich
kochanków mór
na zawsze połączy
a dziecka od rodzicow
nic już nie rozłączy
a matka co dzisiaj
za dziećmi płakała
jutro w krainie śmierci
razem będzie z nimi stała

i bogatych
i ubogich
do jednego dołu
wszystkich
do jednego dołu
z pustych lasów
z pustych pól
z pustych nocy
z pustych dni
wszystkich was
wszystkich ich
wszystkich
do jednego dołu