Zaburzenia - Podłoga & Sufit

To ostatnie dwa miesiące przed końcem,
Inwazja recept na katar i depresję,
Dni, w których oszukuje nas słońce,
Jest pięknie temperatura spada jednocześnie,
Robi się niebezpiecznie,
Chłód przenika pościel, na suficie projekcje,
Chwil, w których łączyło nas szczęście,
Zanim staliśmy się dla siebie powietrzem,
I to nie w tym sensie, że nie możemy żyć bez siebie,
Tylko już nie widzisz mnie,
To był piękny sen, na Twoim zdjęciu w tle został tylko mój cień,
Wciąż słyszę Twój śmiech i czuję Twój zapach, figle płata mi węch,
A żołądek buntuje się jak próbuję coś zjeść,
Ale wiem, że to minie czas to niezawodny lek,
Rozstania jesienią są najgorsze,
Gniją wspomnienia i żółkną emocje,
A deszcz pada na nas próbując z nas zmyć,
Niepotrzebne skreślić - wstyd albo łzy,
Aż w końcu nie zostaje nic,
Tylko niemy krzyk na rozstaju naszych żyć,
I powtarzanie mantry, że tak musiało być,
Z pełną świadomości, że wciskasz sobie kit.

Czuję jak spadam w dół
Wpatrując się w sufit,
Z poziomu podłogi i czekam,
Aż się na mnie przewrócisz. (6x)

Pamiętasz na blacie w kuchni?
Pamiętasz przy otwartych oknach?
Jak trzymałem Cię za włosy
I słyszał nas każdy sąsiad,
Jak paliliśmy papierosy,
Chwilę po, patrząc w sufit,
A przez resztę nocy w swoje oczy,
Szkoda, że to już nigdy nie wróci.