Żaneta Lubera - Mnie się wciąż pali

Patrzysz tak, że skóra cierpnie mi
Zabierasz resztki sił
Zabierasz resztki sił
Jak mówić mam
Że świat się skończył dziś
I nie ma dokąd iść
Nie ma dokąd iść
Wszystko wkoło drży
Wciąga mnie myśli wir
Tracę grunt, zapadam się
Nie możesz pojąć nadal
To już nic
Nie wytłumaczę ci,
Nie wytłumaczę ci

Zatrzymuję się
Przekonana że
To moje miejsce
I powraca ta zachrypnięta myśl
Że dalej muszę biec

Bo mnie się wciąż pali
Mnie się wciąż pali
Ja muszę streszczać się
Wiatr we włosy wpleść
I nieuchwytne dotknąć
Bo mnie się wciąż pali
Mnie się wciąż pali
Nie umiem w miejscu stać
W górę wznoszę się
By znowu zlecieć w dół

Zabić czas
Nocy ślady zmyć
Gdy nie chce się już nic
nie chce się już nic
Kolejny dzień
Ze sobą męczyć się
Z myślami znów się bić
Z myślami znów się bić
Papierowy tygrys czule łasi się
Znika cały lęk i gniew
Tymczasowy spokój mami mnie
Połykam go na sen
Połykam go na sen

Zatrzymuje się
Przekonana, że
To moje miejsce
I powraca ta zachrypnięta myśl
Że dalej muszę biec

Bo mnie się wciąż pali
Mnie się wciąż pali
Ja muszę streszczać się
Wiatr we włosy wpleść
I nieuchwytne dotknąć
Bo mnie się wciąż pali
Mnie się wciąż pali
Nie umiem w miejscu stać
W górę wznoszę się
By znowu zlecieć w dół