Željko Bebek (ur. 16 grudnia 1945 w Sarajewie) - bośniacki Chorwat, wokalista jugosłowiańskiego zespołu Bijelo Dugme.

Zainteresowanie muzyką wykazywał od najwcześniejszych lat, zabawiał gości swoich rodziców śpiewaniem piosenek usłyszanych w radiu. Pierwszym instrumentem, na którym nauczył się grać, był akordeon. W trzeciej klasie szkoły podstawowej zrezygnował, chcąc grać na gitarze. Nauczycielka muzyki nie zgodziła się, więc Željko skończył grając na mandolinie. Wkrótce stał się jednym z najlepiej grających na mandolinie w swojej szkole i w nagrodę pozwolono mu zmienić instrument na gitarę.

W wieku 16 lat, gdy był w drugiej klasie szkoły średniej, wszedł do swojego pierwszego zespołu Eho 61, gdzie spotkał Kornelija Kovača, Zorana Redžicia i Fadila Redžicia. Gdy zespół się rozpadł, Željko kontynuował granie z braćmi Redžić do momentu gdy Fadil przeszedł do zespołu Indexi. W tym samym czasie Edo Bogeljić zaprosił go do zespołu Kodeksi.

Przez lata 60. był wokalistą i gitarzystą w zespole Kodeksi. Około 1969 roku spotkał Gorana Bregovicia, którego zaprosił do zespołu. Grupa przeniosła się do południowych Włoch i niebawem rozpadła. Bebek wrócił do Sarajewa i w 1970 roku reaktywował zespół pod nazwą Novi Kodeksi wraz z Edo Bogeljiciem. Jednak zespół nie odnosił sukcesów, a Željko niebawem rozpoczął służbę wojskową.

Po powrocie z wojska (1972) Bregović i Bebek występowali w swoim nowym zespole Jutro, który niebawem przekształcił się w Bijelo Dugme. Jako wokalista i gitarzysta basowy pozostał w zespole do 1984 roku, nagrywając w międzyczasie i później płyty solowe, które wciąż są wznawiane (na fali tzw. Ju-nostalgii) w krajach byłej Jugosławii i w Europie Zachodniej - także jako różne „składanki" - kompilacje.

Gdy wybuchła wojna w Bośni przeniósł się do Zagrzebia, gdzie mieszka i tworzy do dziś.

W 2005 roku wziął udział w trzech pożegnalnych koncertach Bijelo Dugme, które odbyły się w Zagrzebiu, Sarajewie i Belgradzie.