Amerykański gitarzysta, znany głównie jako gitarzysta prowadzący hard/glamrockowej grupy KISS, w której stworzył swój kosmiczny wizerunek Space Ace’a. Grał w owym zespole w latach 1973 - 1982, po odejściu założył własny zespół - Frehley’s Comet. Do KISS wrócił ponownie i grał w nim w latach 1996 - 2002. Obecnie rozwija karierę solową.
Urodził się jako Paul Daniel Frehley w Nowojorskiej dzielnicy Bronx, 27 kwietnia 1951 roku. Tam też się wychowywał i dorastał. Rodzicami Ace’a byli Karl (pracujący jako elektryk) oraz Esther, która zajmowała się domem. Rodzina była pięcioosobowa, a Ace był najmłodszy w rodzinie. Jego rodzeństwo to Charles, który jest muzykiem grającym na gitarze klasycznej oraz siostra Nancy.
Z tego właśnie skromnego domu wywiódł się gitarzysta, którego za wpływ na ich twórczość uważają tacy artyści jak Skid Row. Ace kreował klimat na scenie swoim niesamowitym wizerunkiem, biegając na ponad 6-cio calowych koturnach, z prawie dwumetrową posturą, „kosmicznym” makijażem, zgiętymi kolanami i plecami, zdając się nie podlegać prawu grawitacji, prawie nie zauważając co się dookoła niego dzieje. Poza sceną, Frehley jest cichą osobą i nie jest zbyt wylewny, co też miało swój powód że stoczył ciężką walkę z alkoholem i narkotykami, w końcu zwycięską. Jego zamiłowaniem, oprócz muzyki rockowej, są komputery oraz science-fiction (co zainspirowało go do wykreowania postaci Gwiezdnego Asa).
Jego początki były bardzo skromne. Dorastając na 20th Street i Webster Ave, Ace ukończył Grace Lutheran School w wieku 13 lat. Niestety został wyrzucony z dwóch średnich szkół, a trzecią sam opuścił. Jego rodzina nie była zbyt zamożna i w swoich nastoletnich latach wiązał się z gangami ulicznymi. To właśnie w szkole Ace otrzymał swój przydomek na całe życie, gdyż miał niesamowity talent „załatwiania” kumplom randek z dziewczynami, w przeciwieństwie do samego siebie. Dlatego właśnie przyjaciele mówili mu, że jest „prawdziwym Asem”. Także w średniej szkole, ze względu na talent plastyczny, był zachęcany do kształcenia się w sztuce graficznej. (W 1993 roku użył tworzył obrazy przy użyciu komputera i sprzedawał swoje prace w galerii sztuki w New Jersey).
Ace wiele razy utrzymywał, że granie na gitarze „uratowało jego życie” jako muzyka KISS. Frehley zawsze był otoczony przez muzykę. Jego rodzice oraz rodzeństwo grali na pianinie. Ojciec był organistą w kościele. Jego brat był gitarzystą klasycznym, więc według Ace’a, gitara nie stanowiła dla niego żadnej trudności. Frehley zaczął grać na gitarze gdy miał już 13 lat. Jako głównych wykonawców, którzy mieli na niego wpływ, wymienia Jimiego Hendrixa, Alberta Lee, Buddy’ego Guy’a, B.B. Kinga, Led Zeppelin, The Rolling Stones, oraz The Who.
To co sprawiło, że Ace naprawdę chciał związać z gitarą swoją karierę, wydarzyło się gdy miał 16 lat i oglądał Mitch’a Ryder’a oraz Detroit Wheels z The Who i Cream jako otwierającymi kapelami. Pete’a Townsend’a uważał za swojego ulubionego gitarzystę. Od tego czasu wiedział co chciał zrobić ze swoim życiem. Będąc samoukiem, nauczył się od swojego przyjaciela (Peppy’ego Castro z Blues Magoos) jak grać barrowe akordy. Pierwszą piosenką którą nauczył się grać, było „Mrs. Brown, You’ve Got a Lovely Daughter”, graną przez Herman’s Hermits. W 1969, Ace grał dla kapeli Magic People. Według KISSTORY, grał także w innych zespołach, takich jak The Muff Divers, The Exterminators, oraz Four Roses.
Jedyne doświadczenie Ace’a z nagraniem płytowym przed KISS było z kapelą do której się przyłączył koło 1972 roku - Milemo. Miała ona kontrakt z wydawnictwem nagraniowym RCA i nagrali kilka ścieżek ale nie zostały one nigdy wydane. Ace w tym czasie pracował jako taksówkarz, by zarobić na swoje utrzymanie. To podczas tego okresu, gdy próbował swoich sił by zostać muzykiem, w roku 1970 mając 19 lat spotkał swoją dziewczynę, Jeanette. Pobrali się 10 maja 1976, a 9 lipca 1980 roku urodziła się ich córka Monique.
17 stycznia 1973 roku, Ace poszedł do mieszkanka pod adresem 10 E. 23rd Street, w pobliżu Fifth Avenue na Manhattanie w Nowym Jorku, gdzie Paul Stanley, Peter Criss i Gene Simmons przesłuchiwali gitarzystów by utworzyć swoją finalną kapelę. Odpowiedział na ogłoszenie zawarte w gitarowym magazynie „The Village Voice” o treści „Potrzebny gitarzysta z jajami i błyskiem”. Wszedł na „przesłuchanie” w jednym bucie pomarańczowym a w drugim czerwonym. Na ironię, wszedł w chwili gdy prezentował się Bob Kulick, brat Bruce’a. W między czasie Ace ćwiczył na korytarzu na swoim wiośle co trochę wkurzyło pozostałych muzyków. Jakkolwiek po Bobie, Ace, Paul i Gene pogadali troszkę, i kapela zaczęła jam sesję z „Deuce”. Gene powiedział Ace’owi tylko tyle, że jest to w „A” a jeżeli chodziło o solówkę to kazał mu „pójść na całość”. Tak więc Ace zagrał niesamowite solo i tydzień później był już w kapeli która jakiś czas później nazwała się KISS.
We wczesnych dniach KISS, gdy grali w takich klubach jak Coventry, The Daisy i zaczynali eksperymentować z makijażem, Ace stworzył swój image Spacemana. Jednym z pomysłów miał być srebrny spray na włosy. On także zaprojektował logo KISS (poprawione później przez Stanleya) które jest używane do dzisiejszego dnia. Podwójne S w KISS logo miały przedstawiać błyskawice. W hotelu Diplomat spotkali Bill’a Aucoin’a, który obiecał im kontrakt z wytwórnią w przeciągu dwóch tygodni. Słowa dotrzymał.
Na pierwsze parę albumów w karierze KISS, Ace napisał tylko kilka piosenek (m. in. „Cold Gin”, „Parasite”, „Strange Ways”, „Coming Home”, „Getaway”) oraz nie miał prawie żadnego przekonania do swojego wokalu. Paul i Gene naciskali na Ace’a by śpiewał, ale on nie chciał. Fani doczekali się jego wokalnego debiutu na albumie „Love Gun” (1977) gdzie utwór „Shock Me” przedstawia nie tylko wspaniałą pracę „wioślarską” Ace’a, ale także całkiem niezły głos. Ponoć nagrał swój wokal w dosyć nietypowy sposób, leżąc na plecach w ciemnościach. Jednym z powodów miał być fakt, że był bardzo zdenerwowany i nie chciał by go ktokolwiek przy tym oglądał. „Shock Me” stało się ulubionym fragmentem fanów i gwoździem programu koncertów. Gdy Ace zaczął śpiewać na tournee lat ‘70, zaczynał swoje solo gitarowe, które kończyło się „pożarem” i eksplozją jego gitary, a następnie Ace kończył solówkę na drugiej gitarze.
Ace jednak nabrał odwagi by śpiewać. Zaśpiewał „Rocket Ride” na czwartej stronie „ALIVE II”. Gdy KISS nagrali albumy solowe, Ace oczywiście był głównym wokalistą na swoim albumie. Grał wszystkie partie gitarowe oraz basowe za wyjątkiem dwóch ścieżek, gdzie grał Will Lee, basista w kapeli Davida Lettermana. Na perkusji zagrał Angony Fig, który także miał swój udział z KISS.
To właśnie w tym okresie, butelkowe kłopoty Ace Frehley’a sięgnęły niebezpiecznych rozmiarów. Sukces „ALIVE” (1975) spowodował, że Ace który zawsze lubił pić, stał się zmanierowany, i na dobre zagłębił się (dosłownie!) w seks, dragi i rock’n’roll. Przykładem jest nagrywanie płyty „Destroyer”, gdzie Ace opuszczał sesje nagraniowe, w celu zabaw w kasynie. Bob Ezrin, z którym zresztą się nie lubili, zastąpił wtedy Ace’a innym muzykiem, Dick’iem Wagner’em. W ten sam sposób na „ALIVE II” (1978), za wyjątkiem „Rocket Ride” na wszystkich utworach gra Bob Kulick, gdyż Space Ace był za często wstawiony.
Współpraca Ace’a z Gene’m i Paulem była już mocno nadszarpnięta. Jedynym muzykiem grupy, z którym Ace nadawał na tych samych falach był Peter Criss. Tak samo jak Ace, Peter wychował się w gangach i uwielbiał dobre imprezki. Oboje mieli podobnych upodobania.
Nagranie solowego albumu było prawdziwym muzycznym uwolnieniem dla Ace’a, który w tym czasie czuł się wstrzymywany przez Gene’a i Paula. Co więcej, jako jedyny muzyk KISS ze wszystkich solowych albumów stworzył prawdziwy hit, czyli „New York Groove”, napisany przez Russ’a Ballard’a. Utwór ten uplasował się na 13-tej pozycji na amerykańskiej liście przebojów.
Na „Dynasty”, Ace napisał dwa utwory („Hard Times” oraz „Save Your Love”) a śpiewał na trzech („2000 Man” - cover utworu Rolling Stones’ów). To właśnie podczas tego utworu Ace wymyślił swój pokazowy numer z płonącą gitarą, która po zapaleniu unosi się na haku. Następnie wychodził na scenę z drugą gitarą i strzelał „rakietami” w sufit.
Podczas nagrywania „Unmasked” Ace napisał i śpiewał „Talk To Me”, „Torpedo Girl”, oraz „Two Sides Of The Coin”. Niestety, KISS i Peter Criss nie byli już ze sobą razem od maja 1980 roku. W związku z odejściem Catmana, Ace nie tylko stracił swojego kumpla, ale także zaważyło to na przewagę głosów w kapeli. Skoro każdy z założycieli grupy miał równe głosy, stracił wsparcie. Nowy nabytek, Eric Carr, był tylko „zatrudnionym” muzykiem, notabene bardzo utalentowanym i profesjonalnym perkusistą. Ace i Eric Carr mieli ze sobą dobry kontakt, Carr nawet był współtwórcą utworu „Breakout”, który ukazał się na albumie nagranym przez zespół założony przez Ace Frehley’a, Tod’a Howartha, Johna Regan’a i Antony’ego Fig’a - Frehley’s Comet. Pomimo dobrego układu z Carr’em, Ace coraz bardziej czuł się osamotniony w decyzjach zespołu, gdyż był zawsze przegłosowany przez Simmons’a i Stanley’a w zakresie ważnych decyzji. To były początki końca Ace w KISS.
Jednak to co przybiło gwóźdź do trumny w karierze Ace’a w tym zespole, to nagranie albumu „Music From The Elder” (1981). Jest to album, którego Ace najmniej lubi z dyskografii KISS. Mówi się, że gdy usłyszał końcowe demo albumu, był tak nim rozczarowany, że rzucił nim o ścianę. Twierdził ponoć, że „w tym okresie powinniśmy nagrać naprawdę mocny rockowy album, a nie ten konceptowy kawałek gówna”. Aczkolwiek, jest wielu fanów, dla których ten album jest bardzo lubianym materiałem. Ace nie zgadzał się z kierunkiem tego albumu, który był wzorowany na modzie zapoczątkowanej przez Pink Floyd i ich album „The Wall”. Nie podobał mu się także wybór producenta, czyli Bob’a Ezrina. Z prostego faktu, Ace nie mógł mu podarować, że zastąpił go innym gitarzystą podczas nagrywania płyty „Destroyer”. Ace śpiewał tylko na jednym utworze, „Dark Light”, którego jest autorem, oraz napisał instrumentalny „Escape From The Island.” Sprzeciwiał się wydaniu albumu, chcąc nagrać coś z mocniejszym uderzeniem, ale Paul i Gene go przegłosowali. Czarę goryczy przepełnił fakt, że Ezrin wyciął wiele jego solówek. Niestety „The Elder” jest jednym z najgorzej sprzedających się albumów z katalogu KISS.
W czasie nagrywania „Creatures Of The Night” (1982), Ace uległ w lipcu wypadkowi samochodowemu. Wcześniej już zadecydował, że odchodzi z KISS i nie brał udziału w sesji. Brał co prawda udział w tournee promującym album, ale już w listopadzie ogłoszono, że Ace odchodzi z zespołu.
W czasie następnych paru lat, Ace miał swoje wzloty i upadki. Zarówno w życiu osobistym jak i zawodowym. W 1983 roku, założył kapelę, w której grali John Regan (Peter Frampton) na basie, Richie Scarlet - gitara/wokal, Anton Fig na perkusji, oraz Rob Sabrino na klawiszach. Przez krótki czas grał z nimi Arthur Stead, także na klawiszach. Tego roku, alkoholowe problemy Ace’a znowu mocno dały się we znaki, gdyż Frehley miał poważny wypadek swoim DeLorean’em. Był to dość poważny przejaw głupoty, bo jechał nim po autostradzie (Bronx River Expressway) pod prąd, z szybkością ponad 220km/h. Ponieważ, był pijany, stracił swoje prawo jazdy na dwa lata ze względu na popełnienie tego samego wykroczenia po raz drugi.
W roku 1985 Ace udał się na tournee po klubach z tą samą kapelą i przedstawiał nagrania demo przeróżnym wytwórniom nagraniowym. W roku 1986, podpisał kontrakt z John’em i Marsh’ą Zazula z wytwórni Megaforce Records. Dzięki temu, 5 maja 1987 roku, kapela Ace’a wydała swój pierwszy album, o tym samym tytule, „Frehley’s Comet”. Pierwszy singiel z tej płyty to „Into The Night”, nagrany w San Francisco. Na albumie tym znajduje się także utwór „Rock Soldiers”, który jest zainspirowany słynnym wypadkiem z DeLorean’em.
Pod koniec maja 1988roku, Frehley’s Comet wydała swój drugi album, „Second Sighting”. Kapela w lipcu tego roku supportowała „Iron Maiden”. Album nie cieszył się wielkim zainteresowaniem, podczas gdy pierwszy był w 50-ce amerykańskich list. Kapela przeszła następną zmianę, gdyż Tod Howarth odszedł z zespołu. Po tych zmianach w 1989 roku, Ace wydał album „Trouble Walkin” po szyldem swego imienia. Ponieważ poprzedni album nie osiągnął tego co było oczekiwane, wydawca doszedł do wniosku, że może nowy album sprzeda się lepiej pod samym nazwiskiem. Na albumie ukazał się utwór „Do Ya” , cover piosenki Electric Light Orchestra. Richie Scarlet i Anton Fig byli ponownie w kapeli. Interesujące jest to, że Peter Criss śpiewał w chórkach. W 1990 kapela ruszyła w tournee by promować album. John Regan jednak odszedł, a Ace jak na złość stracił swój kontrakt z wydawcą.
Ace z zespołem zaczął grać w klubach. Pokazywał się na KISS expo by spotkać się z fanami, i odpowiadać na ich pytania. Jego tournee było nazwane Just For Fun. Było w tym czasie bardzo dużo zmian, jedyną osobą, która trwała z Ace przez ponad 15 lat był Riche Scarlet. W 1995 roku, Ace Frehley i Peter Criss wyruszyli na tournee po USA pod egidą Bad Boys Tour. Nazwa tournee nawiązywała do ich reputacji muzyków KISS, którzy lubili imprezy i zabawy w hotelach.
W lipcu 1995 roku, Ace został uwieczniony na Hollywood Rock Walk jako niezależny muzyk. Powodem były waśnie między Simmonsem i Stanleyem przeciwko Frehleyowi, i gdy w maju 1993 roku KISS zostali uwiecznieni na swoje 20 lecie, Ace nie został zaproszony. Ba, obaj panowie stwierdzili, że zbojkotują ceremonię, jeżeli Ace się tam pokaże. W tym okresie 1992, wszyscy trzej byli na słownej ścieżce wojennej, jak wielu twierdzi wcale nie sprowokowanej przez Ace’a. Koniec końców, temperamenty się bardzo ostudziły, gdyż podczas gdy Ace i Peter mieli swoje Bad Boys Tour, oficjalny skład KISS miał swoje Official KISS Conventions gdzie spotykali się z fanami na pytania i odpowiedzi oraz grali akustyczne wersje piosenek. Podczas KISS Convention w Los Angeles w lipcu 1995 roku, Peter Criss zaśpiewał „Hard Luck Woman”. On i Ace zostali także zaproszeni na New York KISS Convention, nie mogli jednak przyjechać. Jednak okazja by się wszyscy spotkali nadarzyła się, gdy MTV poprosiło KISS by wzięli udział w ich serii koncertów „Unplugged”. Spotkanie i próby miały miejsce w SIR studio w sierpniu 1995 roku. Jak sam Ace powiedział, „the magic was back”. Było sporo wątpliwości gdyż nie grali razem w tym składzie przez ponad 15 lat, jednak eksperyment zadziałał. Podczas Unplugged, zagrali w oryginalnym składzie między innymi „2000 Man” oraz „Beth”, podczas gdy Bruce Kulick i Eric Singer czekali z boku, by wszyscy razem w szóstkę mogli zagrać „Rock And Roll All Nite”.
Unplugged Special stał się swoistym katalizatorem dla Reunion Tour. W 1996, ćwiczyli ponownie z makijażami. Ace musiał nauczyć się ponownie swoich solówek. Kapela zrobiła niespodziewany występ na Grammy Awards w 1996 roku, oraz zrobiła jeden prequel do swojego tournee. Gdy wchodzili na Grammy Awards, w pierwszej chwili nikt nie wiedział, że to jest prawdziwy skład KISS, więc przechodząc między ludźmi wiele osób myślało, że ktoś po prostu się za nich przebrał.
W końcu, 28 czerwca 1996 roku, na wyprzedanym do ostatniego biletu stadionie Detroit Tiger , po wielu upadkach i wzlotach, zarówno w swoim zawodowym jak i prywatnym życiu, Ace Frehley zajął swoją pozycję na scenie razem z KISS jako prawdziwy wielki gitarzysta. Od tego pierwszego dnia tournee do jego ostatniego, noc w noc, udowadniał jak to robi profesjonalny muzyk. Ważne było także to, że przez ten czas był trzeźwy.
Gdy tournee z 1996-97 roku się skończyło, KISS nagrali „Psycho Circus”, który został wyprodukowany przez nieżyjącego już Bruce’a Fairbain’a. Album ten ukazał się 2 września 1998 roku. Jedyna piosenka Ace’a z tego albumu to „Into The Void”. Dodatkiem jest japońskie wydanie tej płyty z utworem napisanym przez Gene’a dla Ace’a („In Your Face”), którą Ace śpiewa.Tournee promujące tę płytę zaczęło się 31 października 1998 roku. KISS próbowali tu wykorzystywać efekty 3D, ale szybko z nich zrezygnowali. Ace razem ze swoimi kolegami z zespołu, ukazał się na MadTV w epizodzie serialu „Millenium” tuż przed rozpoczęciem tournee. W tym samym okresie brali udział w zdjęciach do filmu „Detroit Rock City” oraz w sesji zdjęciowej do magazynu „Playboy”.
Farewell Tour miało być ostatnim tournee i złożeniem gitar. Tak jednak się nie stało, i gdy KISS postanowili ruszyć w następną trasę, zabrakło na niej Ace’a, zastąpionego przez Tommy’ego Thayera (Black ‘n Blue). Ace, jak stwierdził, zaplanował sobie życie w inny sposób i nie brał już pod uwagę dalszego grania w KISS. Dla wielu było rozczarowaniem, że nie brał udziału w nagrywaniu „SYMPHONY ALIVE IV”.
We wrześniu 2009, po serii koncertów Ace powrócił na muzyczną scenę w wielkim stylu wraz z nowym albumem studyjnym, „Anomaly”. Płyta zawiera całkowicie nowy materiał i została przyjęta przez krytykę bardzo dobrze.
Ace Frehley będzie pamiętany nie tylko za swój udział w KISS, ale za swoją oryginalność jako gitarzysta i wielki wpływ na gitarzystów z całego świecie. A także za swój powrót z dna osobistych problemów i zawodowych rozczarowań by znowu grać w jednej z największych kapel świata.