"Nie zarabiamy na tym pieniędzy i nie zanosi się na to, by miało się to zmienić. Wszystko pakujemy w płyty i koncerty. Być może i miga na horyzoncie jakieś światełko, lecz jest ono bardzo słabe. Można powiedzieć, że mamy przechlapane" - mówią o swojej karierze muzycy szkockiej alternatywnej formacji Belle And Sebastian. Pomimo przeciwności losu, ciężkiego kawałka chleba, jakim jest dla nich muzykowanie, nie załamują się i tworzą od 1996 roku.

Formacja powstała w Glasgow z miłości do Boba Dylana, Nicka Drake'a i The Smiths. Inicjatorem założenia był Stuart Murdoch oraz jego imiennik o nazwisku David. Obaj uczęszczali do Stow College i dokonali nagrań demo, w czym pomagał im profesor od muzyki Alan Rankine. Mieli szczęście. Szkoła miała wytwórnię, która co roku wydawała singla w ramach programu nauki biznesu muzycznego. Piosenki Stuartów były tak dobre, że zamiast singla otrzymali możliwość nagrania całej płyty. Zatytułowano ją "Tigermilk". Zapoczątkowała ona trwającą do dziś karierę Belle And Sebastian. Wytłoczono tylko tysiąc kopii na winylu (dziś osiągają cenę kilkuset funtów za sztukę). Krążek przyjęcie miał więcej niż dobre, co przekonało Murdocha i Davida, że trzeba założyć zespół z prawdziwego zdarzenia. Zaprosili do wspólnego muzykowania Steviego Jacksona (gitara, śpiew), charyzmatyczną wokalistkę Isobel Campbell (także wiolonczela), Chrisa Geddesa (klawisze) oraz Richarda Colburna (perkusja). Dość szybko szkocka grupa znalazła wydawcę, którym została niezależna Jeepster Records. Jeszcze jesienią 1996 pojawiło się kolejne wydawnictwo Belle And Sebastian, krążek "If You're Feeling Sinister". Krytycy rozpływali się w zachwytach. Płyta uważana jest przez wielu za szczytowe osiągnięcie grupy. Na albumie słychać już Sarah Martin (skrzypce, śpiew), która jest w zespole po dziś dzień. Po dwóch płytach Szkoci skupili się na wydawaniu mniejszych formatów. Na rynek trafiło parę EP-ek, z których najlepiej radziła sobie "3.. 6.. 9 Seconds Of Light" (1997), chwalona przez magazyny "NME" i "Melody Maker".

Rok 1998 przyniósł oczekiwanego następcę "If You're Feeling Sinister", album "The Boy With The Arab Strap". Materiał w pierwszym tygodniu otarł się o pierwszą 10. brytyjskiej listy. Niestety, był to zarazem ostatni materiał, jaki Belle And Sebastian nagrali ze Stuartem Davidem, który odszedł, aby zajmować się innymi projektami. Dzięki trzeciemu krążkowi do szkockiego zespołu trafiła w 1999 roku BRIT Award dla najlepszego debiutanta. Sukces płyty przełożył się też na udane trasy koncertowe, podczas których Belle And Sebastian dotarli do Skandynawii i Ameryki Północnej. Seria znakomitych koncertów umocniła pozycję kapeli, jako jednego z czołowych nowych wykonawców z kręgów alternatywnych. Po dużej płycie nastąpił singel "Legal Man", zaś po nim przyszła pora na czwarty w dorobku Belle And Sebastian krążek "Fold Your Hands Child, You Walk Like A Peasant" z czerwca 2000 roku. Komercyjnie było to największe dokonanie zespołu. Była to też pierwsza płyta formacji, która dotarła do pierwszej 10. brytyjskiego notowania. Świetnie radziła sobie również w USA. Promocja zaczęła się z opóźnieniem, ale potrwała długo i objęła tym razem również ważny rynek japoński. Krótko po tournée Belle And Sebastian rozstali się z Jeepster i podpisali umowę ze znacznie większą wytwórnią Rough Trade. Już z logo tej firmy ukazał się krążek "Dear Catastrophe Waitress", którego produkcją zajął się legendarny Trevor Horn (Robbie Williams, Pet Shop Boys, Frankie Goes To Hollywood). Zdominowały go piosenki napisane przez Murdocha, bardziej przyjazne antenie. W tym choćby "I'm A Cuckoo" z silnymi wpływami Thin Lizzy, która w notowaniu singli była blisko pierwszej 10. Niestety, nie słychać już na albumie (pokrył się w Wielkiej Brytanii złotem) Isobel Campbell, która pożegnała się z kolegami w 2002 roku z powodów osobistych. I bez niej (miejsce charyzmatycznej artystki zajął Bob Kildea) na Belle And Sebastian spadały kolejne laury, jak choćby nominacje do Mercury Music Prize oraz nagrody Ivor Novello. Także tytuł najlepszej szkockiej grupy, przyznanej przez czytelników "The List". Lata 2003 - 2004 upłynęły Belle And Sebastian przede wszystkim na koncertach.

Zaangażowani charytatywnie muzycy w 2005 roku odbyli podróż na Bliski Wschód i odwiedzili terytoria izraelskie i palestyńskie w ramach organizacji War On Want. Rezultatem wizyty była piosenka "The Eighth Station Of The Cross Kebab House", która znalazła się na stronie B singla "Funny Little Frog". Również w 2005 roku szkocka grupa wybrała się do Kalifornii, aby z Tonym Hofferem zarejestrować piosenki na kolejny krążek. Otrzymał on tytuł "The Life Pursuit", a w Wielkiej Brytanii dotarł do bardzo wysokiej ósmej pozycji notowania Top 40. Nieźle radził sobie też w USA. Na liście "Billboardu" uplasował się na miejscu 65. W trakcie promocyjnego tournée po Ameryce Belle And Sebastian zagrali wyjątkowy koncert w Hollywood Bowl z orkiestrą Los Angeles Philharmonic. Wydarzenie to oglądało kilkanaście tysięcy amerykańskich fanów. "To było najbardziej ekscytujące przeżycie w całym moim życiu" - wspominał później Stevie Jackson. Po "The Life Pursuit" szkocka formacja uraczyła swoich wielbicieli płytą "Belle & Sebastian Write About Love" (jesień 2010), która powtórzyła wyczyn poprzedniczki i dotarła do ósmego miejsca brytyjskiej listy (w zestawieniu wydawnictw niezależnych osiągnęła szczyt) oraz do znakomitego 15. miejsca na "Billboardzie". Album poprzedziło kilka singli i wydawnictw kompilacyjnych, w tym choćby "The BBC Sessions" (2008), z piosenkami z lat 1996-2001. Wśród gości na płycie "Belle & Sebastian Write About Love" są Norah Jones i aktorka Carey Mulligan. Produkował ponownie Tony Hoffer, a sesja odbyła się w Los Angeles