Przychodzi na świat w Gdańsku, w rodzinie, której twórcze zamiłowania z góry skazują go na działalność artystyczną i rozwój w tym kierunku. Ojciec Buki śpiewa i gra na gitarze, przez co syn dziedziczy nie tylko tę drugą umiejętność, ale też miłość do rocka. Po latach przyzna, że pierwszą istotną kasetą w jego życiu nie był hip-hopowy klasyk, tylko materiał brytyjskich gigantów, zespołu Queen. Wczesne dzieciństwo to okres zakładania z rówieśnikami „zespołów”, czas pierwszych prób i planowania przyszłych karier. Dopiero pod koniec lat dziewięćdziesiątych, dzięki starszym kolegom z drużyny koszykarskiej, Buka ma styczność z hip-hopem i właśnie w tej formie ekspresji znajduje miejsce dla siebie. Pierwszymi perełkami na jego półce są kasety „The Slim Shady” i „The Marshall Mathers” Eminema. Chwilę później pojawiają się polskie inspiracje w postaci twórczości Kalibra 44 i Paktofoniki, a w końcu również pomysł, żeby poddać próbie swoje możliwości.
Około roku 2001 Buka zaczyna pisać teksty, by trzy lata później nadać im konkretny kształt, nagrywając utwory na dyktafon w trakcie wagarów. Jego indywidualna działalność trwa do 2006 roku, czyli momentu, w którym poznaje Skora. W tym czasie Buka ma już na koncie nielegalną płytę pt. „Krukologika”. Współpraca ze Skorem ma być jednorazowa, ale przebiega na tyle pomyślnie, że plany zmieniają się w trakcie. W 2007 roku dołącza do Skora oraz Matiego i tak rodzi się skład SumaStyli, w którym za muzykę odpowiadają Kris i DJ Cider. Poza tym ostatnim, wszyscy członkowie pochodzą z Gdańska, ale w tym momencie przebywają w Wielkiej Brytanii, dlatego pierwsza płyta pt. „Artefakty” powstaje na odległość. W międzyczasie kończący liceum Buka wydaje drugą płytę solową, „Stylimilion”, a zaraz po maturze dołącza do reszty zespołu. Daleko od domu, w miasteczku Northampton SumaStyli w komplecie rozpoczyna prace nad kolejnym albumem. Pierwszym owocem ich działań jest „Cztery ściany ciszy EP” – mieszanka rapu, psychodeli i miejskiej poezji, którą udostępniają w internecie. Materiał zostaje uznany przez słuchaczy, a zespół zyskuje popularność w podziemiu. Kolejna EPka, „Walka trwa”, trafia do sieci niedokończona. Na płycie brakuje Matiego, jest więc duetem Skora i Buki na bitach Jukasha. Po wydaniu dwóch produkcji okazuje się, że samodzielne życie z dala od domu jest zbyt trudne. W rezultacie drogi chłopaków na jakiś czas się rozchodzą, a Buka wraca do Polski, gdzie przystępuje do pracy nad trzecią płytą solową. Jak się okazuje – nie wraca do kraju na długo. W 2008 roku wydaje „Świt żywych trupów”, ale w powietrzu wisi już reaktywacja Sumy, toteż wraca do Northampton, gdzie czeka go niełatwy, pełen przeszkód rok pracy nad „De Integro”. Ostateczna wersja płyty zostaje wydana w 2009 roku, a jej tytuł, z łaciny „na nowo”, zdaje się być zobowiązujący – Buka wraca do Polski i poświęca się projektom solowym.
W 2010 roku jego „Opowieści z miasta fatum” docierają do Rahima, który natychmiast nawiązuje kontakt z autorem i proponuje mu wydanie kolejnej produkcji w MaxFloRec. Tak też się dzieje – EPka „Po drugiej stronie lustra” jest promowana przez śląską wytwórnię, a sam Rahim pojawia się gościnnie w utworze „Danse Macabre”. Materiał ten jest przedsmakiem długogrającej płyty pt. „Pokój 003″, nad którą Buka aktualnie pracuje.
W planach również jest aktywowanie SumyStyli w roku 2012 i album zatytułowany „Exegi Monumentum”.