Chór Dana (pierwotnie hiszp. Coro Argentino V. Dano) – polski zespół rewelersów założony w 1928 roku przez Władysława Daniłowskiego (kierownika artystycznego i akompaniatora), początkowo męski kwartet wokalny. Inicjatorem powstania grupy był Leon Badowski.

Zespół debiutował w składzie: Wincenty Nowakowski (pierwszy tenor), Zachariasz Papiernik, Aleksander Kruszewski (obaj jako drudzy tenorzy), Mieczysław Fogg (w tym czasie również tenor), Tadeusz Bogdanowicz (bas) i W. Dan-Daniłowski na scenie teatrzyku Qui Pro Quo.
Pierwszym repertuarem Chóru Dana były tanga śpiewane po hiszpańsku.
Skład zespołu się zmieniał, pierwsi opuścili Chór Dana Papiernik i Kruszewski, a niedługo później również Nowakowski. Przybył za to student konserwatorium Adam Wysocki, na miejsce Nowakowskiego zaś Tadeusz Jasłowski.
Ten skład (Wysocki, Jasłowski, Fogg i Bogdanowicz) śpiewał w Chórze Dana najdłużej.

W końcu 1938 roku na miejsce Mieczysława Fogga przyszli Hanka Brzezińska i Wacław Brzeziński (rodzeństwo). Przez krótki okres w zespole śpiewała też Janina Godlewska (żona Andrzeja Boguckiego).
Z Qui Pro Quo chór związany był do 1931 roku. Od 1932 r. jako kwartet lub kwintet współpracował z innymi teatrami i rewiami – Banda, Rex, Polonia, Cyrulik Warszawski, Wielka Rewia, Małe Qui Pro Quo oraz Tip Top.

Dużo koncertował, nie tylko w Polsce, lecz również za granicą (Austria, Estonia, Finlandia, Łotwa, Norwegia, Szwecja, 32 stany USA, Włochy, ZSRR).

Na początku okupacji, kiedy zespół występował w kawiarni Mała Ziemiańska, akompaniatorem i aranżerem zespołu był Witold Lutosławski.

Jako chórek towarzyszył takim artystom, jak: Adolf Dymsza, Stefcia Górska, Hanka Ordonówna, Zula Pogorzelska. Wystąpił w wielu polskich filmach przedwojennych.