Janusz Rewiński (ur. 16 września 1949 w Żarach, zm. 1 czerwca 2024) – polski aktor, satyryk i polityk. Poseł na Sejm I kadencji, mąż Iwony Biernackiej.

Ukończył Technikum Budowy Silników Lotniczych (Lotniczych Zakładów Naukowych) we Wrocławiu, następnie w 1972 studia na Wydziale Aktorskim PWST w Krakowie. Już podczas studiów występował w prowadzonych przez Wiesława Dymnego "Spotkaniach z Balladą" oraz w Piwnicy Pod Baranami (wtedy powstał monolog "Fiut" rozszyfrowywany jako "Film i uwentualnie telewizja"). Aktor Teatru Polskiego w Poznaniu, gdzie występował w roli Wacława, a potem Papkina w Zemście. Po udanym debiucie w Poznaniu przez kilka lat wraz z Zenonem Laskowikiem występował w kabarecie Tey. W latach 80. pojawiał się m.in. w duecie z Bohdanem Smoleniem.

Popularność przyniosły mu występy w Kabarecie Olgi Lipińskiej, w którym wcielił się w rolę gruboskórnego prezesa Miśka. Wystąpił w licznych rolach filmowych, m.in. w Podróżach Pana Kleksa, Kilerze (jako Siara) i w serialach Zmiennicy, Tygrysy Europy. Grywał zwykle ludzi ustawionych, wpływowych, lecz nieokrzesanych.

W 1993 po dwuletniej przerwie na okres sprawowania mandatu posła wrócił do Kabaretu Olgi Lipińskiej, gdzie wcielił się ponownie w rolę Miśka, tym razem próbującego dostosować zespół do wymogów gospodarki rynkowej. W latach 1998–2004 występował wraz z Krzysztofem Piaseckim w programie kabaretowym "Ale plama" w TVN (krótko program ukazywał się również w TVP). Również z Krzysztofem Piaseckim tworzył program "Szkoda gadać" w TVP1. Od września do października 2010, wraz z dziennikarką Joanną Fudalą, prowadził na antenie tej samej stacji program "Siara w kuluarach" . W lutym 2013 został felietonistą tygodnika "W Sieci".

W październiku 2010 został odznaczony Srebrnym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis.

Na początku lat 90. znalazł się wśród założycieli programu telewizyjnego i stowarzyszenia "Skauci Piwni", przekształconego później w Polską Partię Przyjaciół Piwa. W wyborach parlamentarnych w 1991 z listy tego ugrupowania został wybrany posłem I kadencji. W Sejmie przewodził jednej z frakcji PPPP, zwanej jako "Duże Piwo", przekształconej w Polski Program Gospodarczy, której większość posłów w 1992 wraz z posłami KLD współtworzyła Polski Program Liberalny. W tym samym roku został usunięty ze stanowiska prezydenta PPPP przez stronników Leszka Bubla. W 1993 bez powodzenia ubiegał się o reelekcję z listy liberałów, w związku z czym wycofał się z działalności politycznej.

W połowie lat 90. pełnił funkcję prezesa firmy Centrum Komputerowe Bonair USA Sp. z o.o. (1994–1995), był też członkiem zarządu Unitra Multimedia S.A. (1995–1996). Później zamieszkał na wsi koło Mińska Mazowieckiego, zajmuje się rolnictwem i hodowlą królików.