Midge Ure (właśc. James Ure, ur. 10 października 1953 r. w Cambuslang, Lanarkshire w Szkocji.

Prawdziwe nazwisko James Ure. Szkocji wokalista, gitarzysta, klawiszowiec, autor tekstów i producent muzyczny. Najbardziej znany za sprawą członkostwa w zespole Ultravox. Przez krótki okres czasu grał także w formacji Thin Lizzy. Na swoim koncie ma współpracę między innymi z Kate Bush, Slik, Bobem Geldofem i Visage. Współorganizator Live Aid. Sceniczne imię „Midge” to fonetyczne odwrócenie jego prawdziwego imienia.

Biografia

Urodził się 10 października 1953 roku w Cambuslang, Lanarkshire w Szkocji. W wieku piętnastu lat skończył Rutherglen Academy w Glasgow. Niedługo potem zaczął pracę jako inżynier, równocześnie grając w lokalnym zespole Stumble, którego był założycielem.
W 1972 roku dołączył do formacji Salvation. To właśnie wtedy narodziło się sceniczne imię Ure’a – Midge. Zespół występował wtedy w jednej z dyskotek Glasgow. Dwa lata później, ze składu odszedł jeden z muzyków, Kevin McGinlay, by skupić się na swojej solowej karierze. Wtedy też Ure przejął obowiązki wokalisty oraz zaczął grać na gitarze. W listopadzie 1974 roku grupa zmieniła nazwę na Slik.

Rok później Midge odrzucił propozycję zostania głównym wokalistą w zespole Sex Pistols, co McLaren skwitował krótkim stwierdzeniem, że priorytety Ure’a są absolutnie błędne. Mimo, iż popularność Slik dopiero kiełkowała i wszystko wyglądało obiecująco, na czele z numerem 1. na listach przebojów – „Forever And Ever”, był to również czas, gdy powoli zaczynała rodzić się scena punkowa, która z czasem miała zupełnie przewartościować cała scenę muzyczną. Tymczasem na początku 1977 roku znów doszło do przetasowań personalnych wewnątrz grupy. To wtedy doszło do zmiany nazwy grupy na PVC2 oraz poszerzenia stylistyki muzycznej o wyraźnie punkowski styl. W październiku tego roku Ure odszedł ze składu, by dołączyć do frontmana Sex Pistols, Glena Matlocka w nowej formacji – The Rich Kids. Grając na klawiszach, chciał większej integracji swego instrumentu z brzmieniem grupy, na które składały się gitary oraz perkusja. Ponieważ nie doszło do zgody – grupa się rozpadła, a na jej gruzach powstał nowy projekt muzyczny, zwany Visage. Skład rozpadł się jednak niedługo potem, a Midge gościnnie wsparł na scenie Misfits, podczas ich krótkiego tournee.

W lipcu 1979 roku zastapił Gary’ego Moore’a, pisząc z Philem Lynnottem utwór „Get Out Of Here” na album „Black Rose”. Zagrał też partię gitarową w utworach - „Things Ain’t Working Out” oraz „Dublin”, które znalazły się na składance „The Continuing Saga of the Ageing Orphans”. Niedługo później zespół pojechał w trasę po Japonii, a w następnym roku Midge znów pojawił się z nimi na scenie, zastępując tym razem Snowy’ego White’a na gitarze. Mimo tego, pod koniec tournee zdecydował o opuszczeniu Thin Lizzy, choć nie porzucił czynnej współpracy z Lynnottem, pisząc z nim choćby wielki przebój Phila – „Yellow Pearl”. Tymczasem energia artysty skupiła się na nowym projekcie muzycznym, Ultravox. W rzeczywistości była to reaktywowana grupa Billy’ego Currie, z którym Midge grał jeszcze w czasach Visage. W klasycznym składzie tej synth popowej grupy znaleźli się oprócz Ure’a – Billy Currie (klawisze, skrzypce), Chris Cross (bas) oraz Warren Cann (perkusja). Mimo tournee Thin Lizzy w tym czasie – udało się artyście dołączyć do muzyków na trasie po USA i skomponować utwory, które weszły potem na ich debiutancką płytę.

Na początku 1980 roku został nagrany album „Vienna”. Pochodzące z niego single – „Sleepwalk”, „Passing Strangers” oraz utwór tytułowy na wiele lat stały się prawdziwymi hitami na Wyspach Brytyjskich. W tym samym roku Visage wydało płytę zatytułowaną po prostu „Visage”, na której znalazło się słynne „Fade to Grey”, mocno inspirowane stylem New Romantic.

Dwa lata później Ure opuścił Visage, krótko po tym, jak wydano longplay „The Anvil”. W tym samym roku do sklepów trafiła płyta Ultravox – „Quartet”, za który od strony producenckiej odpowiedzialny był legendarny George Martin, znany przede wszystkim za sprawą swojej współpracy z The Beatles. Był to też okres, gdy Midge zaangażował się w pracę również z innymi artystami, jak Steve Harley, czy The Skids.

W 1984 roku, wspólnie z Bobem Geldofem napisał kompozycję „Do They Know It’s Christmas?” Utwór powstał w ekspresowym tempie i w dość ciekawych okolicznościach – najpierw Midge usłyszał przez telefon fragment tekstu, potem Bob napisał słowa do pierwszej części piosenki. Linie melodyczną skomponował Ure, na małym keyboardzie w swojej kuchni. Dokomponował drugą część linii melodycznej i dodał chórki, gdy wszyscy artyści byli już zgromadzeni w studiu. Po latach artysta przyznał jednak, że praca nad tym kawałkiem była najcięższą, jaka zdarzyła mu się w jego karierze. Rok później obydwaj zorganizowali słynny koncert Live Aid, mający zebrać pieniądze na walkę z głodem w Afryce.

Po rozejściu się dróg członków Ulravoxu w 1986 roku, muzyk rozpoczął swoją karierę solową. Pochodzący z jego pierwszego albumu „The Gift” – utwór „If I Was” z miejsca wskoczył na szczyt notowania brytyjskich list przebojów. Artysta nie stronił także od coverów, czego świetnym przykładem jest nowa wersja utworu „The Man Who Sold the World” z repertuaru Davida Bowie. W sierpniu 1988 roku do sklepów trafiła jego druga płyta – „Answers to Nothing” z między innymi interesującym duetem z Kate Bush. Trzy lata później fani otrzymali kolejny longplay – „Pure”, utrzymany w konwencji synth popowej. W 1996 roku pojawił się nowe wydawnictwo muzyka – „Breathe”, tym razem z wyraźnymi odniesieniami do muzyki folkowej i rocka.

W warstwie brzmieniowej słychać zdecydowaną ewolucję Ure’a, od fascynacji New Romantic i syntezatorów, przez folk aż do mocnych rockowych akcentów, których nie powstydziłby się nawet zespól metalowy. Takim przykładem jest świetne instrumentalne nagranie „Monster”, które pojawiło się na wydanej w 2000 roku płycie „Move Me”. Na kolejne wydawnictwo fani Midge’a musieli czekać aż osiem lat, gdy na rynku ukazał się krążek „10”, zawierający covery znanych kompozycji z repertuaru między innymi Queen, Davida Bowie, Petera Greena, Thin Lizzy i The Carpenters.

W 2005 roku, dwadzieścia lat po słynnym Live Aid, ponownie zwarli szyki z Geldofem, próbując znów wskrzesić ducha solidaryzmu z biedą na świecie. Rok później Ure otrzymał Order Brytyjskiego Imperium za zasługi w muzyce oraz za działalność charytatywną. Na tym zaszczyty dla artysty się nie kończą – w tym samym roku przyznano mu tytuł Doktora Sztuk na Uniwersytecie Abertay Dundee (za jego pracę charytatywną i artystyczną na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat), a w następnym roku nazwano go Doktorem Muzyki edynburskiego uniwersytetu. W 2007 roku zaś, otrzymał trzeci honorowy doktorat z ramienia Uniwersytetu w Paisley, tym razem za krzewienie szkockiej kultury i pracę społeczną. Następny rok przyniósł mu czwarty taki tytuł, tym razem od Uniwerstytetu w Glasgow, w uznaniu jego dokonań muzycznych oraz na rzecz praw człowieka. Muzyk ponadto jest ambasadorem organizacji Save the Children.

Podczas koncertów, z powodzeniem wykonuje nie tylko swoje solowe utwory, ale także te z repertuaru Ultravox.

Jak na razie artysta nie ma planów, co do wydania kolejnej płyty.

Obecnie mieszka w wiosce niedaleko Bath. Był dwukrotnie żonaty. Z pierwszą żoną Annabel Giles ma jedną córkę Molly, z drugą – Sheridan Forbes doczekał się trójki - Kitty, Ruby i Flossie. Oprócz muzyki – uwielbia gotować.