Zanim przejdziemy do sedna, czyli do krążka, który sprawił, że o tej formacji zaczęło być głośno, zacznijmy od początku. A na początku byli Oni: Jeremy Haffner i Stephen Cohen. Pierwszy chwycił za mikrofon i bas, drugi wybrał gitarę elektryczną. Później pojawił się pomysł scalenia tego w jedno - w profesjonalny zespół. Wtedy narodził się Oedipus czyli Edyp. Skąd taka nazwa? Z fascynacji Jeremy'ego mitologią grecką. Do pełni szczęścia brakowało im tylko jednego elementu: perkusji, a dokładnie kogoś, kto będzie na niej grał. Brakującym ogniwem okazał się Keith Larsen. Skoro skład grupy został skompletowany, nie pozostało im nic innego, jak nagrywać płyty, grać koncerty i robić oszałamiającą karierę. Stop! Tak mogłoby wyglądać w przypadku "jednej z wielu" kapel, ale nie w przypadku Oedipus. Najpierw - muzyczne priorytety, a dopiero później cała reszta. Za swój główny cel postawili łamanie muzycznych konwenansów i łączenie ciężkich brzmień z melodyjnością - i to nie tylko w teorii, ale w praktyce. Ryzykowne? Owszem, ale nie zapominajcie, kto się tego podjął!