Zespół tworzy trzech młodych i (jak sami o sobie mówią) przystojnych Panów, którzy na niebanalną muzykę i równie niebanalną poezję patrzą z zafascynowaniem równym miłości rozsławionego dzięki powieści Wiktora Hugo dzwonnika z paryskiej katedry do cyganki Esmeraldy.
Gra zespołu odznacza się finezją godną dzwonów słynnej na całym świecie katedry. Za organizację czasowego przebiegu utworu odpowiada sekcja P&P, czyli Paweł i Siupyt;), którzy utrzymują w ryzach rytmy nawet tak pogarbione i poskręcane, jak zewnętrzna powłoka dzwonnika. Głosowa interpretacja tekstów Jacka Kaczmarskiego i gra na nowoefektowej gitarze leży w gestii Adama, dokładającego wszelkich starań, aby jego entourage jak najbardziej przypominał wyraz twarzy Quasimodo, który wyróżniał się naiwną dobrotliwością pomieszaną z dziecięcym zdziwieniem i dojrzałym zamyśleniem.
Panowie poruszają się po obszarach bluesa, rocka i reggae. Podkreślają jednak, że w ich muzycznej działalności najważniejsze są teksty rodzimego barda, które darzą ogromnym jak garb Quasimodo sentymentem.
Wieść gminna niosła, że karzeł utrzymywał konsztachty z diabłem, a spotkanie z nim ciężarnej kobiety mogło sprawić, że urodzi potwora. Czy Panowie z zespołu również posiadają te koneksje i właściwości? Czy tak jak spod pokraczności karła wydobywała się siła i odwaga, tak spod mieszanki słowno-muzycznej zespołu wyłoni się przekaz pozwalający na mnogość pól do interpretacji istotnych kwestii? Zaleca się sprawdzenie tego podczas koncertów.
Zespół żywi (i dokarmia) nadzieję, że stworzy atmosferę, która dostarczy wrażenia brania udziału w czymś niepowtarzalnym.

(info z FB zespołu)