Pochodzący z Manchesteru indie rockowy kwartet Courteeners, na przemian brzęczący i bombastyczny, nosi wpływy wiodących świateł trzech poprzednich fal mancuniańskiego brit-popu — Smiths, Stone Roses i Oasis — a także porównania do współczesnych, takich jak Kasabian, Editors i Kaiser Chiefs. Zadebiutowali pod koniec lat 2000. przebojowym albumem St. Jude, ewoluując na przestrzeni lat poprzez włączanie synth popu i tanecznych rytmów na albumach takich jak Anna z 2013 r., More. Again. Forever. z 2020 r. i Pink Cactus Cafe z 2024 r.

Zespół Courteeners, w którego skład wchodzą wokalista Liam Fray, gitarzysta prowadzący Daniel „Conan” Moores i perkusista Michael Campbell, powstał w Manchesterze w 2006 roku, kiedy 22-letni Fray — znany już w mieście z akustycznych występów jako piosenkarz/autor tekstów — zebrał trzech swoich przyjaciół z dzieciństwa (w tym byłego basistę Marka Cupello), aby założyć prawdziwy zespół. Po podpisaniu kontraktu z Loog Records, pseudo-niezależną wytwórnią należącą do Polydor, Courteeners wydali swój debiutancki singiel w limitowanej edycji „Cavorting” w sierpniu 2007 roku. Trzy kolejne single, „Acrylic”, „What Took You So Long?” i „Not Nineteen Forever”, znalazły się na listach przebojów między październikiem 2007 a marcem 2008 roku, przed wydaniem debiutanckiego albumu grupy. Wyprodukowany przez Stephena Streeta (sławnego za współpracę z The Smiths, Blur i The Cranberries) i z obrazem Fraya przedstawiającym Audrey Hepburn na okładce, St. Jude został wydany w kwietniu 2008 roku. Album osiągnął czwarte miejsce w Wielkiej Brytanii, gdzie uzyskał również status złotej płyty.

Falcon
Podczas trasy koncertowej promującej płytę, Courteeners zaczęli grać nowy materiał na wybranych koncertach, z których wiele znalazło się na Falcon z 2010 roku, wolniejszym, bardziej ambitnym zestawie piosenek. Trzeci album zespołu, Anna, odzwierciedlał wpływy synth popu z lat 80. i ukazał się na początku 2013 roku. W 2014 roku Courteeners powrócili z czwartym studyjnym LP, Concrete Love, na którym rozwijali hymniczne brzmienie Anny inspirowane latami 80. Płyta poradziła sobie dobrze, osiągając trzecie miejsce na liście albumów w Wielkiej Brytanii. Rok po Concrete Love grupa rozstała się z basistą Cupello, zastępując go wieloletnim współpracownikiem i producentem Joe Crossem. W 2016 roku wydali swój piąty album studyjny, Mapping the Rendezvous. Zawierający single „The 17th” i „No One Will Ever Replace Us”, zestaw osiągnął czwarte miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii.

Świętując dziesiątą rocznicę swojego debiutu w 2018 roku, Courteeners wydali St. Jude Re:Wired, nową wizję ich przełomu z 2008 roku. Wyruszyli na koncert w Anglii, aby świętować, zanim wrócili do studia, aby nagrać właściwą kontynuację Rendezvous. Ich szósty pełnometrażowy album, More. Again. Forever., ukazał się na początku 2020 roku i był wynikiem mrocznego okresu niepewności dla Fraya i zespołu. Album, charakteryzujący się wyraźnie tanecznym brzmieniem inspirowanym LCD Soundsystem, skupiał się na basowych rytmach i wnikliwych tekstach, które oznaczały późną erę dojrzewania ekipy. Podwójne wydanie LP St. Jude ukazało się w 2023 roku i wspięło się na szczyt listy przebojów U.K. Albums, stając się pierwszym numerem jeden grupy. W następnym roku ukazał się ich siódmy długogrający album, Pink Cactus Cafe, pełen życia i optymizmu zestaw z udziałem DMA'S, Brooke Combe, Jamesa i Iana Skelly (the Coral), Pixey, Charliego Salta (Blossoms), Ola Modupe-Ojo (Bipolar Sunshine) i Theo Hutchcrafta (Hurts) i innych.


Obecni członkowie
Liam Fray – wokal prowadzący, gitara (2006–obecnie)
Daniel „Conan” Moores – gitara (2006–obecnie)
Michael Campbell – perkusja i instrumenty perkusyjne, wokal wspierający (2006–obecnie)
Joseph „Joe” Cross – gitara basowa (2024–obecnie; trasa koncertowa 2015–2024)
Elina Lin – instrumenty klawiszowe i wokal wspierający (2024–obecnie; muzyk koncertowy 2019–2024)

Byli członkowie
Mark Cuppello – gitara basowa (2006–2015)

Członkowie koncertowi:
Adam Payne – instrumenty klawiszowe i wokal wspierający (2008–2018)