Punk-popowy slam-bang The Undertones czerpał swoją siłę z jednego prostego faktu: nie potrzebował sekretnego uścisku dłoni, żeby się nim cieszyć. John i Damian O'Neill połączyli zaraźliwe gitarowe brzmienia z garażem z lat 60., glam rockiem z lat 70. i charakterystycznym ósemkowym wokalem Feargala Sharkeya. Te cechy połączyły się w przełomowym hicie „Teenage Kicks”, którego prostota nawiązywała do ideałów z lat 60., kiedy ta piosenka królowała.

The Undertones powstało w Derry w Irlandii Północnej w 1975 roku. Uniknęli jednak odniesień do sekciarskich konfliktów w swoim rodzinnym mieście, aby uzyskać „więcej piosenek o czekoladzie i dziewczynach”, jak to sformułowano na ich drugim albumie. Jednak na scenie zdominowanej przez zespoły show-biznesowe występy były rzadkością, więc chłopcy czuli się na tyle zniechęceni, że rozważali odejście – aż do czasu, gdy właściciel sklepu z płytami w Belfaście, Terry Hooley, nie wydał we wrześniu 1978 roku EP-ki Teenage Kicks w swojej wytwórni Good Vibrations.

Piosenka zachwyciła czołowego brytyjskiego DJ-a, Johna Peela; nagle, jak wspomina Damian O'Neill, ludzie w pracy zaczęli prosić o autografy. To szaleństwo poskutkowało podpisaniem kontraktu z Sire Records, która w kwietniu 1979 roku wydała szorstki debiut zespołu. Tej jesieni Undertones zdobyli uznanie jako support podczas amerykańskiej trasy koncertowej Clash. Podobnie Hypnotised, który pokazał, że zespół już walczył z naporem Ramonesy z wcześniejszych singli, takich jak „Jimmy Jimmy” i „My Perfect Cousin”.

Jednakże Undertones mieli pewne wyobrażenia o dorastaniu, które zaczęło się, gdy przeszli na EMI. Positive Touch (1981) odsłonił egzotyczne instrumenty, takie jak rogi, gitary slide, pianina halsowe, a nawet ksylofony; jego krótka obecność na liście Top 50 w Wielkiej Brytanii dała pierwsze oznaki kłopotów.

Zespół powrócił po długiej przerwie wydając The Sin of Pride (1983), który flirtował z soulem i psychodelią lat 60. Jednak single – w tym zgrabny remake utworu „Got to Have You Back” zespołu Isley Brothers i brudny „Love Parade” – nie zrobiły większego wrażenia, a album osiągnął 46. miejsce na brytyjskich listach przebojów. Wyczuwając niewdzięczną rywalizację z młodszymi, bardziej bezczelnymi sobą, Undertones rozstali się latem 1983 roku, po serii koncertów na letnich festiwalach.

Sharkey rozpoczął krótkotrwałą karierę solową, podczas gdy John i Damian O'Neill zdobyli uznanie krytyków – ale niewielką sprzedaż – za swój twardy polityczny zespół That Petrol Emotion. Nadzieje na odtworzenie pierwotnego składu na 50. urodziny Johna Peela rozwiały się po śmierci ojca O'Neillów. Zespół rozważał ofertę pięciu koncertów w 1994 roku, ale za zerwanie umowy obwiniał płochliwość Sharkeya.

Chłopcy ominęli niechęć swojego byłego frontmana i zwerbowali Paula McLoone z Derry na dwa koncerty w rodzinnym mieście w 1999 roku i nie oglądali się za siebie. Wciąż pojawiały się wznowienia, a dokument Teenage Kicks (2001) dał fanom entuzjastyczne recenzje historii zespołu. Get What You Need, pierwszy nowy album od 20 lat, zyskał uznanie fanów już we wrześniu 2003 roku. Dwadzieścia pięć lat po tym, jak „Teenage Kicks” umieścił Undertones na mapie, duma Derry wydaje się bardziej wszechobecna niż kiedykolwiek.


Obecni członkowie:
John O'Neill – gitara rytmiczna i wokal wspierający (1975–1983, 1999–obecnie)
Michael Bradley – gitara basowa,instrumenty klawiszowe, wokal wspierający (1975–1983, 1999–obecnie)
Billy Doherty – perkusja (1975–1983, 1999–obecnie)
Damian O'Neill – gitara prowadząca, instrumenty klawiszowe i wokal wspierający (1976–1983, 1999–obecnie)
Paul McLoone – wokal prowadzący (1999–obecnie)

Byli członkowie:

Vincent O'Neill – gitara prowadząca (1975–1976)
Feargal Sharkey – wokal prowadzący (1975–1983)