U2 - Staring at the sun

Lato kładzie się blaskiem na trawie
Letnie sukienki przechadzają się obok
W cieniu wierzby coś zaczyna po mnie pełzać
Po mnie i po Tobie, połączonych Bożym klejem
Który zaczyna lepiej nas łączyć
To było długie gorące lato
Ukryjmy się gdzieś
Nie próbuj pogrążać się w myślach
W ogóle nie myśl...

Nie jestem jedynym,
który wpatruje się w słońce
I który boi się co zobaczy,
gdy zajrzy mocno w głąb
Nie jestem głuchy ani niemy,
wpatruję się w słońce
Nie jestem jedyny, który z radością oślepnie

Masz w uchu owada,
nie zniknie nawet gdy się podrapiesz
Będzie Cię swędziało, bolało i piekło
Czy chcesz zobaczyć efekt swojego drapania?
Fale, które trzymają mnie z daleka
Rozbijając się o Twe plecy niczym o piach
Czy kiedykolwiek będziemy żyli w spokoju?
Bo ci którzy nie mogą często muszą
Ci, którzy nie mogą często,
muszą wygłaszać kazania

Do tych, którzy wpatrują się w słońce
Bojąc się co zobaczą, gdy zajrzą mocno w głąb
Nie jestem głuchy ani niemy...
Wpatruję się w słońce
Nie jestem jedynym, który wolałby oślepnąć

Nikt nie chce ustąpić...
Wojsko wciąż jest w mieście
Zbrojone żelazem garnitury i krawaty...
Tatuś nie powie Ci do widzenia

Sędzia nie użyje gwizdka, Bóg jest dobry,
ale czy będzie słuchał ?
Ocieram się o wielkość
Ale czegoś mi brakuje ?
Zostawiłem to w sklepie wolnocłowym
Choć tak naprawdę
Nigdy do mnie nie należałaś !

Nie jesteś jedyną,
która wpatruje się w słońce
Bojąc się co zobaczysz,
jeśli cofniesz się do środka
Nie ssę kciuka, wpatruję się w słońce
Nie jestem jedynym,
który z radością oślepnie