96neko - Akatsuki Arrival (with Kogeinu)

Współzawodniczymy pędząc wzdłuż drutu kolczastego.
Słowa są zbędne. Muszę tylko patrzeć na profil swojej przeciwniczki.

Nawzajem dajemy sobie bodźce do działania. Nawet jeśli jesteś tak blisko, że mogę cię dotknąć,
to i tak nigdy nie wezmę cię za rękę. Zaakceptowałyśmy się jako konkurentki.

"Nikt a nikt nie jest w stanie cię zastąpić."

Biegniemy razem świadome wzajemnej zazdrości. Zawsze gonimy swoje plecy.
Stojąc obok siebie, śmiejemy się: "Co to niby ma być?".
"Nie ma końca", powiedziałam, zostając w tyle. Początkowo patrzyłyśmy na siebie wrogo,
stąd to, że stałyśmy się wobec siebie szczere jest dziwne.
"Pamiętasz?" "Pamiętam."
Dni, które przeszłam razem z tobą...

Mimo że nieustannie się potykam, nocne niebo zdaje się być osiągalne.
Chociaż ty zniknęłaś, ja wciąż biegłam. 

"Czemu patrzysz w górę na niebo z takimi smutnymi oczyma?"

Powiedziałaś, żeby biec przodem, lecz granice sił czynią to samolubnym.
Nie ważne ile biegnę i biegnę, nie mogę cie dogonić.
"Moja wygrana! - to tylko żart. Śmiej się jak należy, nie płacz.
Miałaś przecież cel i dążyłaś do niego wytrwale, prawda?"
"Nie zapomnę..." "...Możesz zapomnieć..."

"...tej twojej sylwetki."
"...o moim istnieniu."

"Nie odwracaj się, bo nadal jesteś w trakcie drogi."
Będę patrzeć wprost nawet jeśli to trudne, skoro ty tego pragniesz...!

Coraz bliżej, bliżej, bliżej siebie, razem zawsze, zawsze, zawsze.
Wierzyłam w to zupełnie bez powodu, wciąż stawiając kolejne kroki.
Dlaczego, czemu, czemu, czemu, tak krzyczałam, lecz nic to nie dało.
Nawet jeżeli wyciągnę rękę, to jesteś zbyt daleko, by cię dosięgnąć.

Biegniemy razem świadome wzajemnej zazdrości. Zawsze gonimy swoje plecy.
Stojąc obok siebie, śmiejemy się: "Co to niby ma być?".
Powiedziałaś, żeby biec przodem, lecz granice sił czynią to samolubnym.
Nie ważne ile biegnę i biegnę, nie mogę cie dogonić.

Nie zapomnę, nie zapomnę przenigdy
mojej największej rywalki.