A.J.K.S. - Transfer9

[1]
Mój każdy dzień, to jak miejska partyzantka
I muszę się dozbrajać, w ucieczkach brak mi farta
I w sumie to ja gram tak jak sam sobie zagram
A zagram to się nawet nie biorę bo nic bangla

Jak nagram to skandal, jak milczę to sam sobą gardzę
Chociaż cisza pomaga, to funkcjonuje w ciągłej walce
Nie wymyślaj już błagam, pół życia przelane przez palce
Kiedyś rozmowa z dzieckiem, dziś awantura ze starcem

Dziś czuje że jutro zdechne, jutro chce wywieźć na pace
Tym się wszystkim odpłacę, że spale was dziś za lasem
Nie przypisuj tu znaczeń, to świr nie żadna bandyterka
Kiedyś wrażliwy bardziej, dziś nikt o tym nie pamięta

Błogosław ignornacje, ignorancja jest zbawienna
Do tego amnezja, wciąg topie się w sentymentach
Błagałem stwórce, przestań, potem słuchał tylko kosmos
Mogłem albo popaść w letarg albo mówić o tym głośno

[2]
O tym że ludzi łamać, jest bardzo prosto
bo ty sam musisz kłamać, przed Sobą prawie nonstop
Akceptacja, weź won stąd zabieraj te morały
Może bym w końcu dorosnął, ej zamknij się got it?!
Nie przykładaj jednej wiary, do dwóch żywych istnień
Chcesz zobaczyć te koszmary, co, co noc śniły mi się
No i zajebiście, poznaj prywatne kręgi piekła
Nadziei nie ma, wiara na ratunek nie przybiegła
Poczucie bezpieczeństwa wokoło konało na kontach
I co raz większa presja, ciągle ktoś się mi przyglądał
Nie miałem swego miejsca, się musiałem stale błąkać
Europejska przybłęda i wymuszony spontan
Dekade temu szlocham w mikrofon i interfejs
To przecież żaden grzech, chcieć od życia trochę więcej
I przeświadczenie że, ciągle jestem na ucieczce
I że w sumie mi nie wyszło i że już poniosłem klęskę

[3]
Rzeźbione emocjami, spektakularny upadek
Zdobiony procentami, koniec, którego żaden z nas
By nie chciał, kurwa mać, ze wszystkimi jadę
Świat versus JA- zatruty własnym jadem

I tutaj nie przesadze, jak powiem że nienawidzę
Tego czym się wtedy stałem, kundlem co tylko gryzie
Nawet pomocną dłoń, te rękę co chce mu pomóc
Nakaramić przez to ciągle głodny wracałem do domu

Ciągle chciałem tej miłości co kazała mi spierdalać
Potem dekada złości, która i tak jest za mała
Żeby tragedie pomościć, posłusznie na kolanach
Przyjmowałem wszystkie ciosy, żałosny melodramat

Los zazwyczaj bywa podły, boli jak ropa w ranach
No i mam glocka w planach, gnoić tak nie pozwalam
Więcej, prezent od chama, bym Ci władowal w pysk kule
Mimo wszystko pragnę żyć więc razem chujem je poczujesz

[4]
Przez lata tylko krzyk, to straszne że mnie rozumiesz
Czasem trzeba się bić, bo zapakują nas do trumien
I nie usłyszy nikt, staniem się tylko szumem
Potrzeba krwi, techniki zarządzania tłumem
Momenty zaklęte w skompresowanym dźwięku
Życie staję się lekkie, kiedy już nie odczuwasz już lęku
Kiedyś plujesz w ryj pięknu i zaczynasz rewolucję
Władca trzyma bat w ręku, A Ty rękę mu utniesz!
Z boku to trudne ale spaliłem wspomnienia
Konsekwencje okrutne, chemia- wyjebka na temat
Wszystko z czasem się zmienia
Mówiłem że już tam nie wrócę
No bo was już tam nie ma, a pozostał tylko smutek
A pozostał tylko ból, ukryty pośród szarych bloków
I już wbijam w to chuj, ważniejszy jest dla mnie spokój
Wiem jak smakuje bruk, widziałem morde amoku
I nie żałujcie kul na hordę fałszywych proroków

[5]
I w sumie nie wiem czemu zdołałem przetrwać
Poznałem co to ból, sam przedsmak piekła
Znam smród obsesji, wiem co to nienawiść
I miałem szczęście bo nie zdążyłem się ZABIĆ