A Lot Like Birds - For Shelley (Unheard)

Pamiętam pełne dumy przestępowanie szkła
Które, jak mówiłaś, nie mogłoby mnie pociąć
Jeśli tylko szedłbym tam, gdzie ty
Trzymał swoją dłoń w twojej
Więc przylgnąłem do ciebie

Pamiętam zdecydowane przeskakiwanie nad kamieniami
O które, jak obiecałaś, nie mógłbym się potknąć
Jeśli tylko trzymałbym swój wzrok w górze, nic by nas nie zaskoczyło
Zawsze zastanawiałem się, w jaki sposób

Nigdy nie zdawałaś się upadać
Nigdy nie zdawałaś się być nie na miejscu
Kiedy tylko byliśmy zagubieni
Ty i tak skończyłabyś tam szczęśliwa

Pamiętam spanie na podłogowych płytkach
Czułem pielęgniarki łagodnie mnie budzące
„Proszę pana, może pan już wejść do środka, ona
Czeka na pana
Życzę jej, aby czuła się dobrze”

Na twoich plecach były kamienie
W twoich włosach było szkło
Próbowałaś się uśmiechać, ale to nie był szczery uśmiech
Chwyciłaś moją dłoń w swoją, powiedziałaś „Czuję się jak w domu”
I błagałaś, abym cię tam zabrał

Nigdy nie zdawałaś się upadać
Nigdy nie zdawałaś się być nie na miejscu
Kiedy tylko byliśmy zagubieni
Ty i tak skończyłabyś tam szczęśliwa

Widziałem, jak przemijasz
Nie mogłem tego znieść na własną rękę
Jak bardzo tego nienawidzę
Że serce tak ciepłe
Może przemienić się w zimne

Pamiętam śnienie o tym, że to nieprawda
Że byłabyś tam, gdy się obudzę
Oboje zaprzeczylibyśmy, że się boimy

Nigdy nie zdawałaś się upadać
Nigdy nie zdawałaś się być nie na miejscu
Kiedy tylko byliśmy zagubieni
Ty i tak skończyłabyś tam szczęśliwa