Acid Drinkers - The Rust That I Feed

Rdza, którą hoduję.

Jak Apollinaire, słowy czułymi,
Myślałem, że Cię zagłaszczę...
A drut kolczasty i rdzawy.
Wokół łap owinąłem krwawy.
I choć buciory ciężkie,
Przed wejściem do łóżka ściągałem.
To i tak ode mnie śmierdziało,
Krzywymi jak penis myślami.

A Benedykta pięść twarda,
Nad głową mi ciężko wisiała.
Ja mu w oczy spojrzałem uważnie,
Czy słyszy twą nocną pieśń???
Niech wiatr poniesie Twój śpiew,
Nadstawcie uszy - bo warto!
Niech Amadeusz się w grobie przewraca,
Niech klnie - ta nuta nie jego.

Ta rdza, którą karmię, którą hoduję,
Niewrażliwa jest na żadne słowa.
Ta rdza, którą karmię, którą hoduję,
Odporna jest na każde słowa.

A ten, co nosił Chrystusa,
W ręku gotowy ma nóż,
Kiedy dojrzeje - uderzy.
Ja wiem - ty wiesz, że mi się należy...
Niech noc poniesie Twój śpiew,
Nadstawcie uszy - bo warto!!!
Niech Juliusz w trumnie się wije,
Niech klnie - nie jego to wers...

Ta rdza, którą karmię, którą hoduję,
Niewrażliwa jest na żadne słowa.
Ta rdza, którą karmię, którą hoduję,
Odporna jest na każde słowa....



***Oryginalne tłumaczenie z książeczki zawartej
w CD "VERSES OF STEEL".

+ Została zmieniona oryginalna pisownia, by uniknąć zgłaszania błędów.