Adam Aston - Kwiaty, czy wy wiecie

Kwiat czerwony, cudowny róży pąk,
Nie zostało nic więcej po nim.
Chyba dziwne, nerwowe drżenie rąk,
Bicie serca i róży pąk
Cóż wiem o nim, tak krótko tutaj był!
Może tylko sen mi się śnił...
Nic nie mówiąc w daleki poszedł świat,
Nie mam go, pozostał kwiat!

Kwiaty, czy wy wiecie,
Wyznam wam w sekrecie,
Miłość była w płatku róż!
Wczoraj go nie znałam, dzisiaj
Pokochałam, serce mu oddałam już,
Nie wiem jak się stało,
Duszę swą i ciało,
Wszystko, wszystko chciałam dać
Odszedł, zginął po nim ślad
Został tylko róży kwiat.

Miłość spadła jak z nieba nie wiesz skąd,
Nie wiesz kiedy stracona jesteś.
Jakby burza, jak elektryczny prąd
Porwie nagle, zawoła: stój!
Zdaje ci się, że twoje to co masz,
Myśli, serce, ramiona, twarz.
To nieprawda, ktoś obcy wszystko wziął!
Obcy ktoś, a jednak swój!