Adam Strug - Po ciemku

Wiedzą ciała, do kogo należą,
Gdy po ciemku obok siebie leżą!
Warga — wardze, a dłoń dłoni sprzyja —
Noc nad nimi niechętnie przemija.

Świat się trwali, ale tak niepewnie!…
Drzewa szumią, ale pozadrzewnie!…
A nad borem, nad dalekim borem-
Bóg porusza wichrem i przestworem.

I powiada wicher do przestworu:
„Już nie wrócę tej nocy do boru!” —
Bór się mroczy, a gwiazdy weń świecą,
A nad morzem białe mewy lecą.

Jedna mówi: „Widziałam gwiazd losy!”
Druga mówi: „Widziałam niebiosy!” —
A ta trzecia milczy, milczy bo widziała
Dwa po ciemku pałające ciała…

Mrok, co wsnuł się w ich ściśliwe sploty,
Nic nie znalazł w ciałach prócz pieszczoty!