Agata Radziszewska - Dotknąć Nieba

Chodzi za mną cień moich dawnych wyborów, szary cień.
Nie wiem, może kiedyś w taki cień ja także zmienię się.
Może, może już jestem tym kim, kiedyś chciałam być,
Lecz wciąż życie każe iść, każe, każe iść.

I wciąż mi mało, wciąż mi mało i choć wdrapałam się na dach,
To dalej za nisko jest, lecz może w snach dotknę kiedyś gwiazd.
Skaczę i nadal coś mi mówi, że i tak za mało mam.
Oddałabym wszystko, by nie czuć się nisko.

Gwiazdy mają wskazać drogę, a ja widzę tylko chmury.
I zobaczyć ich nie mogę, chciałabym piąć się do góry.
Jak mam chmury przepędzać, kiedy nieba nie sięgam?
Chcę dotknąć nieba! Kiedyś trzeba...

Tyle mam za sobą, a przede mną jeszcze więcej jest.
Ciągle życie mi dodaje jakiś inny trudny test.
Tyle dałam z siebie, żeby być tam, gdzie teraz jestem,
A dla wszystkich i tak miejsce to jest tylko podestem.

I wciąż mi mało, wciąż mi mało i choć wdrapałam się na dach,
To dalej za nisko jesteś. Może w snach dotknę kiedyś gwiazd.
Skaczę i nadal coś mi mówi, że i tak za mało mam.
Oddałabym wszystko...

Chciałabym spojrzeć we własne oczy!
Chciałabym znaleźć w końcu mój! Znaleźć w końcu mój kulminacyjny punkt!
Chciałabym popchnąć się do przodu!
Chcę dotknąć nieba!

Chciałabym spojrzeć we własne oczy!
Chciałabym znaleźć w końcu mój! Znaleźć w końcu mój kulminacyjny punkt!
Chciałabym popchnąć się do przodu!
Chcę dotknąć nieba!

Bo kiedyś trzeba...