AK-47 - Rozdział I - Modlitwa

Aniele Boży, stróżu mój,
Ty zawsze przy mnie stój.
Rano, wieczór, we dnie, w nocy
Bądź mi zawsze ku pomocy,

Nie wiem sam, gdzie poniosły mnie nogi,
a poniosły mnie tam, gdzie horyzont szeroki.
Nie ma końca, a me zwłoki już się rozkładają i śmierdzą,
a ja odczuwam stan błogi, oto droga życia moi drodzy.
Moja droga życia, droga która oswobodzi mój lęk
przed jutrem mimo że chcę zło i okrutne wspomnienia
wywieźć z pamięci to wciąż się trudzę.
Urodzony i poczęty z bólem,
Moja i matki, której współczuje,
jak Tobie ojcze mój jedyny, nie ponoś winy za swoje czyny,
wciąż się łudzę, że tak można lecz za krzywdy,
na rozdrożach odprawiamy pokutę jak każdy,
a każdy inny odprawia ją z trudem,
więc każdy odczuwa ten smutek.
Mimo rozstań mimo zamkniętych drzwi,
mimo kłódek zdołasz się przez nie wydostać.
To nie problem więc ten problem odstaw,
bo to tylko problem, a problem to nie chłosta,
to myślokształt w którym żyjesz,
więc gnijesz, gdy chcesz w nim zostać.
Będąc poza, idąc po cienkiej linie.
Próbę napotkasz jakim jest utrata równowagi duchowej,
więc z oddali słyszysz głos, kierowany do ciebie,
czy Twój krok został postawiony samodzielnie i słusznie?
Czy zdany na potępienie ? Poprzez system konsumpcji
odciąga Twoją uwagę i poróżnia ludzi, różnorodnością trafia nas,
karze ona, budzi w ludziach strach, przed oceną innych w istocie i wad,
by nas skłócić, a skłócają od lat, lewicą prawicą, zawsze musi być podział,
nawet w mamrze, gdzie wyraźnie widać, że to stara szkoła,
sztabu ludzi tworzących komunę, stworzyła w puszce podział
na formalną i nieformalną kolumnę wiesz o czym mówię
czemu służy podział i w ogóle czym jest,
a jest murem mentalnym więc wspólnie do modlitwy powstańmy.

Aniele boże stróżu mój, ty zawsze przy mnie stój,
O kogo mi chodzi? Mniejsza z tym, ważne że nie bywam zły, jak bywało,
a teraz odczuwam radość, dostrzegam światło w tunelu,
a być miało tak pięknie, sam sobie stworzyłem projekcję,
w której ginę, niosąc się z odwagą, w imię czego?
skoro tyle ile dałem z siebie, sam miałem na chwilę
i błądzę w tej sferze dostrzec ciężej przywilej.
Nie idę w stronę światła, ponoć szansę masz nikłe,
jeśli pójdziesz w stronę bieli, w której jasne dostrzegasz barwy,
idź w stronę indygo, lecz o tym pogadamy trochę później.
Teraz skupmy się na tym co istotne, co trudne,
Ty dostrzegasz świat, a świat okrutny, a ja niosę porzekadło,
wiedza to władza, więc coś z nią zróbmy,
ile dasz tyle wróci, ile dasz tyle wróci..

Pamiętaj myśląc negatywnie taki tworzysz obraz swej rzeczywistości,
w której gość jest w tym umyśle, nie Ty w nim,
lecz dostosować się musisz do rutyny, pozbawienia praw człowieczych,
zniewolili nas i obdarzyli granicami duchowymi, z każdą z nas tak zrobili,
dając im metaforę prawd, by żyli w dobie nieświadomości ich zbrodni i braku kary.
tak czynią i będą czynili, wkrótce się dowiesz kim są i co zrobili