Aleksander Nowacki - Czy można kochać aż tak

Czy można kochać aż tak?

Nagłe olśnienie, zauroczenie
Jakby znienacka promień światła rozdarł mrok
Oświetlił czyjąś twarz
I już nieważne, czy później zgasł

Niespodziewanie, nieprzewidzianie
Małe trzęsienie ziemi czasem zdarza się
Usuwa się spod nóg
Nieusuwalny na pozór grunt

Taka mała katastrofa
Wszystko nagle jest na opak
To, co miało sens
Nic niewarte już jest
Taka mała katastrofa
Wszystko nagle jest na opak
Ktoś wymówił słowo "kocham"
W zapytania znak, w zapytania znak

Czy można kochać aż tak?

Na powitanie, na pożegnanie
Oczekiwanie, jakby miał się zdarzyć cud
Roztapia się jak wosk
Nagromadzony pod sercem lód

Krótkie zdziwienia, długie milczenia
Słowa, co burzą ustalony z góry ład
Rozpada nagle się
Poukładany w szczegółach świat

Taka mała katastrofa
Wszystko nagle jest na opak
To, co miało sens
Nic niewarte już jest
Taka mała katastrofa
Wszystko nagle jest na opak
Ktoś wymówił słowo "kocham"
W zapytania znak, w zapytania znak

Czy można kochać aż tak?

Niespodziewanie, nieprzewidzianie
Małe trzęsienie ziemi czasem zdarza się
Usuwa się spod nóg
Nieusuwalny na pozór grunt

Potem samotność zagląda w okno
Kładzie się cieniem na wspomnieniach niby kurz
Wyświetla serię zdjęć
I nie przychodzi do rana sen

Taka mała katastrofa
Wszystko nagle jest na opak
To, co miało sens
Nic niewarte już jest
Taka mała katastrofa
Wszystko nagle jest na opak
Ktoś wymówił słowo "kocham"
W zapytania znak, w zapytania znak

Czy można kochać aż tak? (x2)