Aleksandra Gotowicka - Się zgub

Siedzę tu już z milion lat
Bez cienia szans by ujrzeć świat
I z nudów błądzę wciąż z kąta w kąt
Więc bliżej chodź
A zdradzę to
Jak masz się wydostać stąd

Się rusz
Się zgub
Rzuć ster i błądź bez dróg
Na skrót
Ty zdaj się na los
Kto nie ryzykuje
Z góry wie, że przegrał co miał
Jesteśmy jak wiesz albo nie
Jak oceanu krople dwie
Ryzyko kręci nas
Kotku chodź rzucimy się w toń

Weź rozejrzyj się
Nikt nie wie skąd
Tu płynie prąd
Nadzieji brak na stały ląd
Wolna możesz być
Więc kiedy jak nie dziś?
Zaufaj tylko mi
W końcu to twoja misja
I twe przeznaczenie
Poruszyć masz dzisiaj i morze i ziemię
Popłynąć masz tam gdzie nie sięga słońce
Bo jesteś drogi początkiem i końcem

W głąb toni się rusz
Się zgub
Rzuć ster i błądź bez dróg
Na skrót
Ty zdaj się na los
Kto nie ryzykuje
Z góry wie, że przegrał co miał
Jesteśmy jak wiesz albo nie
Jak oceanu krople dwie
Ryzyko kręci nas

Skarbie, to jak?

Słuchaj
Czy nie widzisz co się dzieje?
Obawy w sobie stłum
Wiatr w żagle twoje wieje
A ja tu stoję i słyszę tylko wody szum
Masz szansę więc korzystaj
Masz wybór więc dokonaj go
Gdzie dobro jest a gdzie jest zło?
Zaufaj mi i poznaj drugie dno

No już
Się zgub
Rzuć ster i błądź bez dróg
Na skrót
Ty zdaj się na los
Kto tchórzy
Z góry wie, że przegrał co miał
Jesteśmy jak wiesz albo nie
Jak oceanu krople dwie
Ryzyko kręci nas

Już czas
Się zgub
Się zgub