Alice Nine - Senkou (kanji)

Podejdź, igła wskazuje punkt zero.
Jak włamanie się do biegu, łóżko wydaje się być lekkie.
Nie możesz się obudzić, twój głos rozbrzmiewa echem pożegnania.
Zużyte nagranie delikatnie gra wspomnienia.

Ponieważ to są ostatnie słowa, to piękne.
To wina tych łez, które wczoraj stały się mgliste.
Gdy łabędź śpiewa swą ostatnią pieśń,
kochałem ten czas, kiedy szedłem wraz z Tobą.

To co jest odzwierciedlone w oczach,
już niedługo może się zmienić i najwyraźniej nie ma wyjątków.
Kiedy zdałem sobie sprawę, co jest tak naprawdę ważne,
odwróciłem swe oczy od rzeczy, które utraciłem.

Szkło w sercu jest jak...
jak iskrząca się błyskotka.

Nawet, nie mając skrzydeł,
nawet, jeżeli jest coś stracone...
Tęsknie za związkami, które się nie spełniły.
Gdy śpiewam twoją pieśń,
w czasie końca świata, kochałem...

Tańczące płatki, które opadły,
nie pozostawiły po sobie śladu.
Smutny poemat, sceneria teraźniejszości...
Na wzgląd, aby nie zostać zapomnianym, delikatnie musnęły mój policzek.

Jak latarka, uciekaj z otchłani ciemności,
ze snu, który się nie kończy, oznajmij odejście.
I z tych dni, które również zniknęły,
nawet te nie skończone poematy
Zagraj przyszłość, przejdź obok stanu wyjściowego.

Gdy łabędź śpiewa swą ostatnią pieśń...
kochałem ten czas, kiedy szedłem wraz z Tobą!



[tłumaczenie nie moje.]