Kolęda - Pochwalmyż wszytcy społem

Pochwalmyż wszytcy społem Pana Boga z tego, że na świat zesłać raczył Syna jedynego; Tegoż Panna Marya w Betleem porodziła, Jezusa miłego, i w pieluchy powiła, a do żłobu włożyła Króla niebieskiego.

Bylić w onej krainie pastyrze pasący; i stanął Anioł przy nich, tako k'nim mówiący: Wesele wam objawiam, narodził się Krystus Pan; to znamię weźmiecie: że w Dawidowym mieście w żłobie leżące dziecię powite najdziecie.

Nagleć z onem Aniołem i niebieskie rzesze z niewymownem weselem wzespół zebrawszy się Pana Boga chwalili, a tak głosem mówili: ,,Bądźże wieczna chwała Bogu na wysokości; ludziom w ziemskiej niskości pokój, dobra wola!"

Mędrcy, iż na wschód słońca gwiazdę Jego widali, przyszli do Jeruzalem, o nim się pytali; potym do Betleem szli, tam dzieciątko naleźli, modlili się Jemu; Dalić Mu też i pocztę: złoto, kadzidło, mirrę, Królowi wiecznemu.

Jako było w zakonie żydom przykazano,
By każde, ósmego dnia, dziecię obrzezano,
Jego też obrzezali,
Jezus mu imię dali,
Bo-ć jest nasz Zbawiciel.
Dla tego-ć się narodził,
Aby nas wyswobodził,
Wierny Odkupiciel.

Gdy go ofiarowali do kościoła Bożego,
Sprawiedliwy Symeon wziął na łokcie jego,
Chwaląc Boga rzekł jawnie:
Już puść w pokoju, Panie,
Służebnika swego,
Abowiem już uznały
Oczy moje, widziały
Zbawiciela twego.