Alosza Awdiejew - Na Mołdawiance

Na mołdawiance gra muzyczka rzewna
Tam Wańka Kulas swój wydaje bal
Na Mańkę patrząc piękną jak królewna
Przy stole liczy zagarnięty szmal

I mówi do niej nalewając winko
Tak jak się mówi do wytwornych dam:
Posłuchaj mania, piękną ma dziewczynko
Meliniaż Kolka przydał by się nam

Kibluje Kolka w Biełomor-Kanale
Łopatą macha, jak ostatni cieć
A czasy mamy teraz niezłe wcale
I szmal z frajerów łatwo można drzeć

A więc wyruszaj. Mania, tam do niego.
By pomóc Kolce szybciej stamtąd wyjść
I śpiesz się, by nie stało się coś złego.
Nie musiał biedny Kolka ziemie gryżć

Więc jedzie Mańka dniami i nocami
By jak najprędzej bliżej Kolki być
I wcześniej rano czeka tam przy bramie
Którędy Kolka ma do pracy iść

Wychodzi Kolka w płaszczu z pagonami
I myśli Mańka, że na jawie śni
Bo trzyma Kolka teczke z papierami
Na piersi jego order Pracy lśni

Ach zdrawstwuj, Mańka, tęsknisz, mam nadzieję
Odessę pozdrów i ni martw się tak
Bo Kolka twój nie będzie już złodziejem
On tutaj, w pracy pojął życia smak!

Na Mołdawiance gra muzyczka rzewna
Tak Wańka Kulas znów wydaje bal
Na Mańke patrzy, piękną, jak królewna
I do złodziei swój kieruje żal
Złodzieje, Mańka, są ta twardzi ludzie
I wedle twardych reguł muszą żyć
A jeśli Kolka honor swój zagubi
To własną krwią tę plamę musi zmyć

W tym samym dniu, Białomor-Kanale
Swych kumpli szukał jakiś cimny zbój
I kiedy słońce wstało w pełnej chwale
Meliniarz Kolka żywot skończył swój