AND - Liberate

Widziała
Wśród bólu nie do zniesienia, zniekształcony w deszczu drwin cień śmierci
Istniejąca w tym miejscu smutna, głupia miniaturka człowieka

Nikt nic nie powie, nikt nie zauważy, nikt nie szukał płonnych nadziei
W strugach deszczu porwane
Zbawienie jest ulotne.

Budzę się, ale czego szukam ospały?
Czy w wierutnym kłamstwie znajdę bezsensowną śmierć?

Powiedziała „pa”
I zniknęła
Jakby to był ukryty obraz
Niedający się zatrzymać powiew, niekończący się jak deszcz proszę, zabij mnie
Nie widziałaś prawdy
Ani nie domyśliłaś się jej
Zmoczona we krwi, która pozwoli Ci zrozumieć
Prawda nigdy nie zostanie wyjawiona światu.

Widziała
Żyjąca w czystości
Wśród rozdzierającego bólu, że kurtyny spowite smutkiem
Były jej ograniczeniem

Jak bardzo ranisz? Jak bardzo jesteś raniona? Jaki ból widziałaś?
Wciąż powtarzające się tragedie
Bolesne i wstydliwe

Nieprzerwanie wnikające w to ciało
Zacierające ludzkie zakorzenienie w mroku
Właśnie dlatego oni umierają

Na zawsze tylko złośliwość
Przebudzenie i rany
Zupełnie jakby to był ukryty obraz
Zeskrobane przez lament plamy nigdy nie zostały uratowane
Nie widziałaś prawdy
Ani nie domyśliłaś się jej
Zmoczona we krwi, która pozwoli Ci zrozumieć
Prawda nigdy nie zostanie wyjawiona światu.
Budzę się, ale czego szukam ospały?
Czy w wierutnym kłamstwie znajdę bezsensowną śmierć?

Powiedziała „pa”
I zniknęła
Jakby to był ukryty obraz
Niedający się zatrzymać powiew, niekończący się jak deszcz proszę, zabij mnie
Nie widziałaś prawdy
Ani nie domyśliłaś się jej
Zmoczona we krwi, która pozwoli Ci zrozumieć
Prawda nigdy nie zostanie wyjawiona światu.