Andrzej Bogucki - Ach, jak romantycznie

Z pierwszym promieniem zgasłym na niebie
Ja z utęsknieniem już czekam ciebie
Bo chociaż wiem, że przyjdziesz, lecz z obawy drżę
Że zapomnisz mnie, że utracę cię

Zmierzch zapadł prawie, już cisza wszędzie
Tylko po stawie płyną łabędzie
I szary mrok osnuwa ten zaklęty park
Pełen mych słów, miłosnych skarg

Ach, jak romantycznie
Tak się spotkać skrycie wśród milczących drzew
Ach, jak romantycznie
Słyszeć serca bicie, ptasząt dźwięczny śpiew

I liczyć gwiazdy złote, i kukułki głos
I wyznać swą tęsknotę, błogosławić los

Ach, jak romantycznie
Czyż nie zaszeleści choćby jeden liść
Ach, jak romantycznie
Żeby zawsze razem tak przez życie iść

Spójrz, nawet srebrny księżyc, birbant stary
Stłumił swój serdeczny śmiech
W mroku starych drzew