Andrzej Ellmann - Nie odchodź tak

Ostatni raz za siebie spójrz,
Zanim w drzwiach przekręcisz klucz,
Nim stanie się co ma się stać
I zapadnie cisza w nas.

Zbyt łatwo jest przekreślić coś
I w najbliższy pociąg wsiąść,
Z walizką lat , z bagażem dni
W bezpowrotną drogę iść.

Masz jeszcze czas, by cofnąć się
I ugasić w sobie gniew,
Zapomnieć łzy, uwierzyć w nas,
Uwierzyć jeszcze raz.

Zaufaj mi, przeczekaj deszcz,
Przed nami wciąż nadzieja jest!

Nie odchodź tak!
Wielki ogień z czasem gasi wiatr
A samotność ma goryczy smak,
Więc zawróć i nie odchodź tak!
Żaden powód nie jest tego wart,
By na oślep za nim ruszyć w świat,
Więc zostań tu gdzie ja.

Kto zesłał nam złe sny za próg
I horyzont pełen chmur,
Codziennych trosk rozsypał garść
I w milczeniu kazał trwać?

W rozterkę się zamienił dom,
Tyle marzeń poszło w kąt;
Nie umie nam powiedzieć nikt,
Kto zawinił - ja czy ty?

Lecz może w nas dość siły jest,
Żeby zdobyć się na gest,
Przyszłości dać ostatnią z szans
Nim ślady zmyje czas.

Zaufaj mi, przeczekaj deszcz... etc.

Nie odchodź tak... etc.