Annett Louisan - Chancenlos

Była tą małą na boisku,
do której nikt nie pisał liścików.
Uśmiech uzbrojony w aparat ortodontyczny
zawsze pozostawał nieodwzajemniony.
Jej imię nigdy nie padało,
kiedy dobierano się w drużyny.

Pozbawiona szans

Mała pętelka wśród wielu węzłów,
której chleb zawsze spadał na masło.
Wówczas właśnie Ciebie chciała
bardziej, niż czegokolwiek na świecie

Pozbawiona szans

Życie gra na czas, dopóki nie wygra.
a gdy się wściekasz i krzyczysz
wydaje się być na to głuche.
Tak wiele rzeczy dostaje się dopiero wtedy,
kiedy już się ich nie potrzebuje.
Los z ciebie drwi, śmieje się z ironią,
pożera cię i wypluwa,
gra w loterię.
Głupie marzenie nastolatki właśnie się spełnia.
Dlaczego dopiero teraz, a nie gdy miała szesnaście lat?

Wymalowana w piątkowy wieczór,
sama u siebie w domu,
wymyśleni towarzysze dzwonią do niej i zabierają ją gdzieś,
ta, która pierwszy pocałunek musiała ćwiczyć z poduszką.

Pozbawiona szans

Mówisz, że nie możesz sobie przypomnieć
czy wtedy zahaczyłeś o nią wzrokiem
wśród tych wszystkich bogatych dzieciaków i królowych piękności.
Właśnie wtedy cię pokochała bardziej, niż cokolwiek innego

Pozbawiona szans

Życie gra na czas, dopóki nie wygra.
a gdy się wściekasz i krzyczysz
wydaje się być na to głuche.
Tak wiele rzeczy dostaje się dopiero wtedy,
kiedy już się ich nie potrzebuje.
Los z ciebie drwi, śmieje się z ironią,
pożera cię i wypluwa,
gra w loterię.
Głupie marzenie nastolatki właśnie się spełnia.
Dlaczego dopiero teraz, a nie gdy miała szesnaście lat?