Aoi Teshima - Teru no Uta

Ponad chmurami, gdy zapada zmrok,
Zawsze w pojedynkę lecąc,
Jastrząb cierpi zapewne.
Pośród wiatru nawet dźwięki głuchną,
A jego skrzydła obejmując niebo,
Spokoju zaznać nie są w stanie.


Do czego porównać moje serce?
To serce jest niczym jastrząb.
Do czego porównać moje serce?
Do jego cierpienia, gdy szybuje wśród przestworzy.


W czasie deszczu, w cieniu kamieni,
Zawsze niewielkim rosnąc,
Kwiat smuci się zapewne.
Pośród deszczu nawet kolory blakną,
A jego płatkom o barwie brzoskwiń,
Kochającej ręki poznać nie jest dane.


Do czego porównać moje serce?
To serce jest niczym kwiat.
Do czego porównać moje serce?
Do jego smutku, gdy tkwi wśród deszczu.


Polną drogą, którą mkną ludzkie cienie,
Razem ze mną krocząc,
Ty też jesteś samotny zapewne.
Pośród łąk, gdzie owady szepczą,
Mimo bycia człowiekiem dotrzymujesz mi kroku,
Ty, który milczeniem wypełniasz ciszę.


Do czego porównać moje serce?
To serce, które podróżuje samemu,
Do czego porównać je można?
Do samotności tego, kto zawsze jest sam.