Apati - Blodrött Hav

Widzę w czerni i bieli
Widok jest od dawna zasłonięty
Zagubiłeś się na szerokich wodach
Z dziurami w kadłubie i podartym żaglem

Niebo pochyla się nade mną
Chmury piętrzą się w groźne kształty
Przeraża mnie to, ale i ekstremalnie fascynuje
Nadzieja jest pożarta, życie jest topione, marzenia są zabijane

Wszystko, co znaczyło cokolwiek
Traci swoją wartość, swoje aktualne znaczenie
Nie wiem, gdzie łódź mnie zawiezie
Jeszcze nie wysiadam

Nie życzę sobie niczego poza wydostaniem się stąd
Ale jak torbiel, trzymam się mocno
Przestraszony tego co się stanie, przestraszony nieznanego
Zwielokrotniony lęk, psychiczna tortura w swojej najczystszej postaci

Żadnego widocznego lądu, żadnego przebłysku nadziei
Chmury powiększają się i stają się masywniejsze każdego dnia
Widok jest zerowy, bez znaczenia jakiekolwiek próby
Zobaczenia światła na końcu tunelu, jakiegoś rodzaju ratunku

Oto dlaczego utknąłem na tej łodzi
M/S Przeznaczenie, przeklęta łódź
Nigdy nie dotrę do lądu, pod koniec tej podróży
Pływam samotnie na niespokojnym morzu

Myśli o śmierci i wiecznym śnie nawiedzają moje noce
Rozpacz w pełni mnie uchwyciła
Ale jak torbiel utknąłem na skażonej szynie
Skazany na wieczny rejs po tym krwistoczerwonym morzu