Archive - Skyscraper

Jeden człowiek idzie coraz dalej, inny niczego nie osiąga.
W najgorszych godzinach zaczynamy wierzyć w czarne siły.
Wiązka światła wskrzesi moje wrodzone zdolności, stabilność umysłu i dużą kreatywność.
39 kroków, a 22 mam unieruchomione opowieściami o mieście w którym się zgubiliśmy.
Żyjąc we mgle jestem zaskoczony drogami, które wytycza dzień.
I ciągle mam nad sobą nacisk wieczności.
Wznoszące się posągi stoją nieruchomo na linii nieba.
Dowiesz się, że ikona jest symbolem, a symbol jest znakiem - szerszy aspekt.
Patrzysz zza horyzontu, chmura dziewięć zero wraca na ziemię...
Wieżowiec.
Nigdy nie poczujesz jak to jest, albo jakie to jest dla mnie.
To wszystko jest stworzone przez człowieka...
Nabazgrane przez architekta tylko kilkoma krzywymi liniami na papierze.

Otoczone ścianami, które mają różne rozmiary.
One są strasznym obrazem w moich oczach,
Ale twój przemyślany chwyt nigdy nie zatrzęsie moją ziemią.
W twojej strefie jestem niezniszczalny, zdolny do przetrwania na scenie czasu, nowej epoki.
Wciąż biorę udział w bitwie dylematów.
Oczy umysłu rozsiewają gamę uderzeń młotka,
Wcześniej pokazywały siebie.
Jakie jest życie z wyższej półki?
Naprawdę nie ma znaczenia, jeśli stoję niżej od Twoich najwyższych oczekiwań.
Widzisz prasę? Nie słyszałeś najnowszych doniesień?
Najlepszą rzeczą bycia sobą jestem ja sam.
A czym tak naprawdę mógłbym być?
Nigdy nie biegłem, więc mnie nie dogonisz.
Stoję na ziemi i szukam solidnej podstawy.
Nigdy nie rób kroku w tył, idź do przodu.
I zapamiętaj ten wieżowiec, który zbudowałeś z cegieł,
Bo przesączy się jak piasek czasu...
Więc rzuć kostką, a potem zapłać tego cenę.