Arctic Monkeys - Fire And The Thud

Pokazałaś mi moje jutro
Przy pudełku zapałek,
Upragnione przerażające poruszenie/cierpienie.

Moje nadzieje, że zostanę porwany
Mogą właśnie brzmieć szczerze.
Zależy, kogo wybierasz.

Jeśli to prawda, że zamierzasz uciec,
Powiedz mi gdzie, a tam cię spotkam.

Czy teraz chętnie skorzystam z uniesienia,
Jeśli odsunę śmiech i powiem ci, co czuję?

I czy podołam spotkać się z tobą,
Jeśli mam pytania dotyczące tej osobliwości, która napędza twój kołowrotek marzeń?

Dzień po tym, jak skradłaś moje serce,
Wszystko, czego dotknąłem mówiło mi, że lepiej by było dzielić to z tobą.

I teraz kryjesz się w mojej zupie,
I ta książka ukazuje twoją twarz,
I pluszczesz się w moich powiekach,
Podczas gdy skupienie bez przerwy się załamuje.
Tak, poprosiłem o ten ślad, który odciskasz, a on tak szybko się nie goi.
Słyszę twój głos w chwilach, gdy nikt nie odzywa się słowem*.
Czy po igraniu z ogniem nastąpi głuchy huk?

W rozpychającym się tłumie
Nie wolno ci
Powiedzieć prawdy.
A ten stragan ze zdjęciami kłamie!

Jest ostre/oszukańcze wytłumaczenie,
Ale nie ma wyraźnego powodu, by pytać.

Chciałbym dźgnąć ich czymś w te ich wścibskie oczy.
Nigdy by już nie widzieli, jeśli to trzasnęłoby w ich skronie.


* „silence” w liczbie mnogiej występuje, gdy mamy na myśli ciszę w sensie, że nikt w tym momencie nic nie mówi;