Arkona - Na Moey Zemle

Oh, pewnego ranka
Wschodziło szkarłatne słońce
Szkarłatne było słońce, tego wczesnego poranka
Niewiasta patrzyła jak jej ukochany odchodzi
W siną dal, do dalekich krain
Patrząc jak odchodzi, powtarzając płomienne słowa
Płomienne słowa mające go chronić
"Ukochany, będę na ciebie czekać
Będę na ciebie czekać i wierzę
Że zobaczę cię znów u szkarłatnego świtu"
Palce niewiasty drżały wycierając łzy
Chwytając łzy płynące z jasnych oczu
Delikatnie zdjęła swój naszyjnik
Modląc się o przychylny los
"Modlę się, zaklinam ten oto naszyjnik
Daję go swemu ukochanemu na daleką podróż
Niech go uchroni przed śmiercią"
I ów wspaniały mąż odszedł ku dalekim krainom
By szukać szczęścia przez długie lata

Oj da dira, dira da...

Przez kolejne ścieżki, w stronę słońca
Przez zimno i skwar, w świetle i ciemności
W szarą mgłę, ku gasnącemu światłu
Ponownie zwracając się do bogów
Z zakrwawionymi bosymi stopami
Podążasz nieznanym szlakiem

I usłyszawszy zew morza
Opadłeś w objęcia północnych wiatrów
Podążyłeś za szczęściem
I znowu szukasz go w tej krainie

Usłysz ciężki oddech Nerthus
Pierwotną duszę Svitjoda

Blade światło Gwiazdy Północy
Wilk pośród nocnego wiatru
Świt w krainie północy
Skrzydła kruka w morzu Senny

Tu moi przodkowie trzymali wartę
U boku Jednookiego
Tu też składam bogom ofiarę
W ziemi z której się wywodzę

Piękne jest to miejsce
Jednak obce i zimne
Słyszę zew wiatrów z innych krain
Ukaż mi drogę ku nim, o Welesie!

Zew nowej krainy
Na którą właśnie wkraczasz
Znów zbłądziłeś z drogi
Wiedziony w dal nieznaną rzeką

Ludzie! Powiedzcież,
Z czego słynie wasza wspaniała kraina?
Kim są wasi bogowie?
Jakie tajemnice kryją te ziemie?

Przedwieczne lasy wychowały nas
Niczym konie niesione wiatrem, tak wolne
Chleb czarny niczym ziemia
Gęsty miód

Sokół Zemyny broni naszych dzieci za dnia
Jednooki Welin
Uczy nas posługiwać się stalą, budzi nas...
Kurhany Ąžuoliniai zwrócone są w dal
Tak daleko jak tylko może widzieć oko
Rozciąga się kraina naszych przodków

Podziwiając piękno złotych pól
Padnę na kolana
Złożę hołd tej krainie
I ponownie odejdę bez śladu
W majestacie świtu
Ponownie rozpocznie się wędrówka ku nowej krainie
Z czego słynie twój kraj, co zadziwiłoby obcego podróżnika?

Mógłbym żyć na brzegu morza
Patrzeć na przypływ
I podziwiać srebrzysty odpływ
Zakładam płaszcz z wody utkany
Ozdobiony kamieniami
Idę teraz ku morzu
Igrać z północnym wiatrem

I znów uciekam z krainy obcej memu sercu
Choć piękne są te okolice
Nie są one moje
Uciekam w dal, jak najdalej od niebieskich mórz
I znów zadaję ludziom to pytanie...

Turyngio, jakaś ty piękna
Niczym młoda niewiasta
Twymi członkami doliny i góry
A suknią wspaniałe łąki
Świeże leśne powietrze twym tchnieniem
Głosem i pieśnią
Stawy jasnymi oczyma
A dźwięk dzwonków powitaniem
Las twym zielonym płaszczem
Złote ziarna lśniącymi włosami
W kolorowe bukiety zakwitają tu
Niezliczone kwiaty, delikatne i wyjątkowe
Piękne łąki twoją suknią
Twymi członkami doliny i góry
Jesteś niczym młoda niewiasta
Kraino Turyngii, tak piękna
Tak piękna!

Przez kolejne szlaki, w stronę słońca
Przez zimno i skwar, w świetle i ciemności
Uciekam...
Uciekam ku nieznanym krainom
Z pozdzieranymi stopami
Z nadzieją w sercu myślę o swej ojczyźnie
Oczekując na cud, znów biegnę ku brzegowi
Okażę szacunek nowej krainie
Z czego jest ona znana?
Podążałeś za słońcem, wiedziony przez swych bogów
Podążałeś na zachód
Do granic tej ziemi, gdzie morze zjada ląd
Do krainy ryku smoka, bliskiej memu sercu
Prowadziła twa ścieżka
Witaj w mojej ojczyźnie
Ogrzej się przy ognisku, gościu mój
Skosztuj naszego piwa
My też podróżowaliśmy daleko stąd
Ale nasze szczęście zawsze było tylko tu
Tu, gdzie moi bracia wokół ogniska
Piją, w tą nocną porę
Gdzie opowieści i śmiech
Rozbrzmiewają aż do rana
Nasze szczęście odnaleźliśmy
W lasach, polach i pustkowiach
Nasze szczęście jest tylko tu
Na brzegach Renu

Och, jakże szkarłatne serce tęskniło
Do swojej ojczyzny
Och, o świcie ruszaj
Do swej Matki, ukochany
I oto widzisz Ruś
Mając w sercu pieśń
Przez wir uczuć
Oto są - twoje rodzime okolice!
W okowach niepamięci
Nadchodzącej radości
Krzyczysz: "Oto jest, moja ojczyzna!"