B.O.K - Opowiedz mi o swoich planach

[Zwrotka 1]
Jeśli nie patrzysz w niebo, nigdy nie zobaczysz mnie,
pierdolę obrót ludzkich spraw, a świat już tylko bawi mnie.
Co oni robią? Rodzą się, płodzą i chodzą w koło,
pod moją dłonią płoną imperia, kleknął Kolos z Rodos.
Dla ciebie są sekundy, dla mnie wszechświatów śmierci,
poczęcia jak zapałki wypstrykuję je w bezkresny bezczas.
Nudzi mi się Twoje życie, moje mgnienie oka,
ze świątyni Artemidy kamienie, piasek na dłoniach.
Strzepuję rojem meteorytów, gdy satelity krążą zbyt dumnie,
rojąc sobie, że to krok ku mnie.
Twoja stopa na księżycu, ciągle gnasz do celu,
który sam nie wiesz gdzie jest. Powiem ci : Mauzoleum!
Każdy pomnik, który wzniesiesz będzie tylko echem
Twoich czasów i bez ciebie sam się nie poniesie.
Wchłonie Cię milczenie, tak ciemność połyka cienie,
gdy światło gaśnie jak na Faros za jednym skinieniem.
Moim! (moim!)

[Hook] x2
Opowiedz mi o swoich planach.
Opowiedz mi o swoich planach.
Jeszcze raz! Opowiedz mi o swoich planach.

[Zwrotka 2]
Jestem czasem. Jestem zawsze. Jestem, byłem, będę,
jeśli znudzisz mi się - trudno. Stwierdzę - byłeś błędem.
Czy się przejmę, gdy Sfinks zapyta o Ciebie?
Budowniczy piramidy odpowiedzieli cierpieniem.
Bywasz bardziej nieprzewidywalny, niż ja
i czasem mi się udasz, jak fenomenalny Fidiasz,
który mnie ujął w odpowiednią wielkość,
przed którą trzeba klęknąć, bo kiedy czujesz lęk, to nie ziewasz.
Nie boisz się już mnie? - Zapytaj karalucha
i zobacz co odpowie na spodzie twojego buta.
Na własnej skórze chcesz to odczuć? Twe piramidy
rozetrę w palcach tak, jak ogród Semiramidy.
Na co mi twa wiara? Ty - to Tobie mojej trzeba,
a ja przestaję w Ciebie wierzyć, widząc Twoje dzieła.
Gdy przestanie mnie już śmieszyć ta nieludzka farsa,
oceanem rodzicielskich łez popłynie pusta arka...
Moich! (moich!)

[Hook] x2
Opowiedz mi o swoich planach.
Opowiedz mi o swoich planach.
Jeszcze raz! Opowiedz mi o swoich planach.