Bisz - Patrzę w niebo

Sekundy sypią się jak piach, a kondukty idą.
Pośród nich Ty i ja - ja i Ty, podróżni, których nic nie różni
Oprócz paru lat, paru kilometrów, paru spraw,
Które dają nam poczucie sensu.
Chcę mówić z sensem, przemilczę myśli ciężkie
I przemyśle je raz jeszcze zanim zniszczę w sobie resztę wiary,
Którą jeszcze mieć chcę, bo jestem za słaby,
By się zmierzyć z wersem w którym śmierć jest.

I patrzę w niebo, szukam słów.
Tak daleko dla mnie niebo jest...
Zazdroszczę tym którzy wierzą w cud,
Bo ja z ziemią jestem bliżej,
A mój Bóg czeka na mnie trochę niżej. Niżej 6 stóp.
I patrzę w niebo, szukam słów.
Tak daleko dla mnie niebo jest...
Zazdroszczę tym którzy wierzą w cud,
Bo ja z ziemią jestem bliżej,
A mój Bóg czeka na mnie trochę niżej. Niżej. Taa...

Nie wiemy kiedy i nie wiemy jak, ale
Póki mamy czas dalej trzeba życie brać.
Całe życie mamy żeby brać z niego całymi garściami.
Mamy czas póki czas jest przed nami. Aha...

I patrzę w niebo, szukam słów.
Tak daleko dla mnie niebo jest...
Zazdroszczę tym którzy wierzą w cud,
Bo ja z ziemią jestem bliżej,
A mój Bóg czeka na mnie trochę niżej. Niżej 6 stóp.
I patrzę w niebo, szukam słów.
Tak daleko dla mnie niebo jest...
Zazdroszczę tym którzy wierzą w cud,
Bo ja z ziemią jestem bliżej,
A mój Bóg czeka na mnie trochę niżej. Niżej. Taa...

Idąc Zygmunta Augusta na cmentarz z mamą
Widzę dzieciaka, który z mamą tutaj skręcał w prawo.
Wcześniej zamykał oczy, liczył kroki od dworca,
Nie puszczał dłoni, krótki czas drogi dłużył się bez końca.
Teraz te dłoń chwycić dziwnie jakoś.
Mijamy Sowińskiego, nic nie jest tak samo.
I choć przyjdzie lato to nie przyjdzie radość,
Że tu przy niej spędzę tydzień albo dwa, bo jej już nie ma.
Idę z mamą prosto, patrzę w prawo.
Pusta ulica w słońcu, parę kobiet, w oknach spokój.
Mam ciągle w głowie obraz tego domu :
Siadałem często w oknie obok niej,
Wkładałem koc pod łokcie,
A pod oknem czas robił sobie wolne.
Czas stoi na cmentarzach, przy nagrobkach.
Powoli pływa alejkami. Za nim cisza stąpa lekko,
Za nim kwiaty więdną, za nim lampki gasną.
"Mamo daj mi rękę i wracajmy zanim nas tu znajdą". Znajdą.
Nie chcę myśleć, że tu kiedyś sam przyjdę,
Wtedy dzieckiem już nie będę i nasz świat zniknie.
Nie ma szans by pokonać strach, a pokonać czas
Mamy czas tylko nim pokona nas.